імпера́тар, ‑а, м.

Вышэйшы тытул манарха. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ад лац. imperator — уладар, палкаводзец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)