Verbum

асяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Тачыльны дробназярністы камень, брусок.

2. Камень для выпрабавання каштоўных металаў.

3. перан. Сродак праверкі каго-, чаго-н.

Гэта будоўля — а. для маладога спецыяліста.

у́нтэр-афіцэ́р, -а, мн. у́нтэр-афіцэ́ры, -аў, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў царскай і некаторых замежных арміях, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. у́нтэр-афіцэ́рскі, -ая, -ае.

хі́біць, хіблю, хі́біш, хі́біць; незак. (разм.).

1. Дапускаць пралікі, недакладнасці, рабіць памылкі.

2. перан. Баяцца каго-н., губляцца перад кім-, чым-н.

Перад кім хібіў старшыня, дык гэта перад начальствам.

пато́ля, -і, ж.

1. Спачувальныя адносіны да слабейшых, спагада.

Адчуваць патолю з боку каго-н.

2. Патуранне, патаканне.

Не даваць патолі сыну.

3. Задаволенасць, супакоенасць.

Гэта паездка прынесла мне патолю.

на́дта, прысл.

1. У вялікай ступені, вельмі.

Н. стаміцца.

Н. моцны мароз.

2. у знач. вык. Звыш меры, празмерна.

Гэта ўжо н.

◊

Не надта (што) (разм.) — не вельмі, так сабе.

несумле́нны, -ая, -ае.

1. Які страціў сумленне, дазваляе сабе непрыстойныя, бессаромныя ўчынкі.

Н. чалавек.

2. Які выяўляе адсутнасць сумлення.

Усё гэта ў яго нажыта несумленным шляхам.

|| наз. несумле́ннасць, -і, ж.

штуко́віна, -ы, мн. -ы, -він, ж. (разм.).

Пра што-н., што выклікае здзіўленне, цікаўнасць ці якую-н. ацэнку.

Што гэта ў цябе за ш. ў руках? Такое падарожжа — цікавая ш.

магчы́ма.

1. прысл. да магчымы (у 2 знач.).

2. пабочн. сл. Можа быць, можа.

Я, м., успомню.

3. безас., у знач. вык. Не выключана магчымасць.

Пытанне гэта м. разгледзець неадкладна.

архімандры́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. архімандры́цкі, -ая, -ае.

пару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам вышэйшы за падпаручніка і ніжэйшы за штабс-капітана, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. пару́чніцкі, -ая, -ае.