kłam, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kłam, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ко́нкурс, ‑у,
1. Спаборніцтва, якое мае на мэце
2. Сход крэдытораў для разгляду спраў неплацежаздольных даўжнікоў у дарэвалюцыйнай Расіі і ў капіталістычных краінах.
•••
[Ад лац. concursus — сутыкненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адва́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца;
Асмеліцца зрабіць, сказаць што‑н.,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
характарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
1. Даць (даваць) характарыстыку каму‑, чаму‑н., вызначыць (вызначаць) адметныя рысы, асаблівасці каго‑, чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты;
1. Адкрыць шырока, разгарнуць; распасцерці што
2. Вызваліць ад таго, што накрывае каго-, што
3.
4. Растлумачыць, паказаць сутнасць чаго
5. Знайсці, устанавіць, адкрыць у выніку назіранняў, даследаванняў.
6. Расказаць аб сваіх думках, пачуццях.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трагі́зм, ‑у,
1. Трагічны элемент, трагічны пачатак у драматычным або музычным творы і яго выкананні.
2. Трагічны, змрочны бок чаго‑н.; безвыходнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвёрдасць, ‑і,
1.
2. Уласцівасць і якасць цвёрдага (у 2–8 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІНТАВЫ́ РУХ цвёрдага цела, механічны рух, які складаецца з прамалінейнага паступальнага руху з пастаяннай скорасцю і вярчальнага руху з пастаяннай вуглавой скорасцю вакол восі, паралельнай напрамку паступальнай скорасці. Адрозніваюць прававінтавы (вектары вуглавой скорасці вярчэння і паступальнай скорасці накіраваны ў адзін бок) і левавінтавы рух (гэтыя вектары накіраваны ў розныя бакі). Любы складаны рух цвёрдага цела можна
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
выяўля́ць
1. обнару́живать, проявля́ть, выявля́ть; пока́зывать; выка́зывать; выража́ть;
2. (доказывать неоспоримо) устана́вливать; вскрыва́ть; (раскрывать содержание понятия) определя́ть;
3. (раскрывать недостатки, доказывать виновность) обнару́живать, обнажа́ть, выявля́ть, вскрыва́ть, открыва́ть; изоблича́ть;
4.
1-4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
показа́ть
1. паказа́ць; (проявить, обнаружить) праяві́ць, вы́казаць,
2.
◊
он тебе́ пока́жет! ён табе́ пака́жа (дасць)!;
показа́ть на дверь паказа́ць на дзве́ры;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)