налі́ў, ‑ліву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наліваць — наліць.

2. Вынік такога дзеяння. Бутэлька з няпоўным налівам.

3. Набуханне ад прытоку сокаў (пра плады, верне і пад.). Перыяд наліву зерня. // Напоўненасць сокамі пладоў, зярнят. Ячмень сярэдняга наліву.

4. Спец. Пухліна на назе ў каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áuswirkung

f -, -en уздзе́янне; вы́нік, уплыў

zur ~ kómmen* — уплыва́ць, мець вы́нікам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уратава́нне н

1. (дзеянне) Rétten n -s, Errétten n; марск Bérgen n -s;

2. (вынік) Réttung f -, Erréttung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ultimate

[ˈʌltɪmət]

1.

adj.

1) апо́шні, канчатко́вы

the ultimate result — канчатко́вы вы́нік

2) кра́йні

the ultimate limits of the universe — кра́йнія ме́жы, край сусьве́ту

3) найбо́льшы, грані́чны, максыма́льны (пра ху́ткасьць, намага́ньні)

2.

n.

канцавы́ пункт, канчатко́вы вы́нік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Не́нькі (ненькій) ’нейкі’ (Бяльк.). Вынік прыпадабнення / > «’·

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rezultat

rezulta|t, ~u

м. вынік;

w ~cie — у выніку;

bez ~tu — без выніку; безвынікова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bilans, ~u

м.

1. баланс;

bilans dodatni (ujemny) — актыўны (пасіўны) баланс;

2. перан. вынік; вынікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выратава́нне н

1. (дзеянне) Rétten n -s, Errétten n; Bérgen n -s;

2. (вынік) Réttung f -, Erréttung f, Bérgung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падраху́нкавы Gesámt-; zusámmenfassend;

падраху́нкавая су́ма бухг Gesámtsumme f -, -n;

падраху́нкавая канферэ́нцыя Ábschlusskonferenz f -, -en;

падраху́нкавы вы́нік Gesámtergebnis n -ses, -se

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

брадытэлі́я

(ад гр. bradys = павольны + telos = завяршэнне, вынік)

павольны тэмп эвалюцыйнага працэсу, уласцівы некаторым групам арганізмаў, напр. пласціністажабравым малюскам (параўн. гартэлія, тахітэлія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)