concomitant

[kənˈkɑ:mətənt]

1.

adj.

суправаджа́льны, спадаро́жны

a concomitant result — суправаджа́льны вы́нік

2.

n.

суправаджа́льныя акалі́чнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)