наляжа́ць, ‑ляжу, ‑ляжыш, ‑ляжыць; ‑ляжыш, ‑лежыце; зак., што.

Разм. Набыць, атрымаць ад доўгага ляжання што‑н. Наляжаць пролежні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Агрэ́сца ’многа ўзяць, атрымаць, мець’ (Юрч.), агрэбці, грэбці. Семантычнае развіццё ’грэбці’ > ’нагрэбці сабе’; а пачатковае адлюстроўвае граматычную семантыку дзеяслова, і таму яго трэба лічыць прэфіксальным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

acceptance [əkˈseptəns] n.

1. прыня́цце, прыма́нне, прыём

2. адабрэ́нне, ухвале́нне;

gain/find acceptance атрыма́ць прызна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

накірава́нне, -я, н.

1. гл. накіраваць.

2. Кірунак развіцця якога-н. дзеяння.

Даць н. справе.

3. мн. -і, -яў. Дакумент аб прызначэнні на работу, на лячэнне, абследаванне і пад.

Атрымаць н. на працу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перава́га, -і, ДМ -ва́зе, мн. -і, -ва́г, ж.

1. Асаблівасць, што выгадна адрознівае каго-, што-н.; выгада.

Атрымаць перавагу.

Колькасная п.

2. Выключнае права на што-н., прывілея.

Спадчынныя правы і перавагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прагну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́цца; зак.

Пад уздзеяннем цяжару атрымаць выгіб.

Столь прагнулася.

|| незак. прагіна́цца, -а́ецца і прагіба́цца, -а́ецца.

|| наз. прагі́б, -у, м., прагіна́нне, -я, н. і прагіба́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. прыбавіць.

2. Прыбаўленая сума, колькасць чаго-н.

Атрымаць прыбаўку.

|| прым. прыба́вачны, -ая, -ае.

○

Прыбавачная вартасць — частка вартасці, якая ствараецца наёмным рабочым звыш вартасці рабочай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

угару́ і уго́ру, прысл. (разм.).

Увышыню, уверх.

Шар падняўся ў.

Дубы ўзнімаюць у. свае цяжкія кроны.

◊

Ісці ўгару (разм.) —

1) атрымаць павышэнне па службе;

2) паспяхова развівацца.

Лапкі ўгору (разм., жарт.) — не супраціўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абмяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Аддаць адно што-небудзь і атрымаць замест яго другое. Абмяняць насенне. Абмяняць кніжкі ў бібліятэцы. // Спец. За адзін тавар атрымаць іншы такой самай вартасці. Абмяняць тавар на тавар.

2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй. У гардэробе абмянялі паліто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авансава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; зак. і незак.

1. Узяць (браць), атрымаць (атрымліваць) аванс.

2. толькі незак. Зал. да авансаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)