county

[ˈkaʊnti]

n., pl. -ties

1) акру́га f. (у шта́це)

2) Brit. гра́фства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наш, -ага, м., на́ша, -ай, ж., на́ша, -ага, н., мн. на́шы, -ых; займ. прынал.

1. Які належыць нам, які мае адносіны да нас.

Наша акруга.

2. у знач. наз. на́шы, -ых. Блізкія нам людзі, сваякі, таварышы (разм.).

Наведаць нашых.

◊

Ведай (знай) нашых; няхай ведаюць (знаюць) нашых (разм.) — вось мы якія, вось з кім маеце справу.

І нашым і вашым (разм.) — адным і другім адначасова (служыць, дагаджаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

district

[ˈdɪstrɪkt]

1.

n.

акру́га f.; раён, кварта́л -у m.; мясцо́васьць f.

2.

adj.

акруго́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

circuit [ˈsɜ:kɪt] n.

1. tech. электры́чны ланцу́г;

short circuit каро́ткае замыка́нне

2. аб’е́зд

3. акру́жнасць

4. кругава́я пае́здка

5. акру́га (судовая);

circuit court акруго́вы суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

parish

[ˈpærɪʃ]

n.

1) пара́фія f.; прыхо́д -у m. (царко́ўны)

2) парафія́не pl.

3) адміністрацы́йная акру́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пара́фія

(польск. parafia, ад лац. parochia)

1) касцельная акруга, якая падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу;

2) перан. тэрыторыя, якая знаходзіцца пад чыім-н. кіраўніцтвам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лясні́ства Лясніцтва; акруга лясных дач (Нас., Слаўг.). Тое ж лясні́частва (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Мясці́на, месці́на, ме́сціна, ме́сцінка ’пэўная частка якой-небудзь тэрыторыі; асобнае месца’, ’мясцовасць’, ’край, раён, акруга’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), укр. чаркаск. місти́на ’месца’, рус. мести́на, ме́стина: смал., пск. ’месца’, уладз., арл. ’мясцовасць’; польск. mieścina ’мізэрны горад’, ’непрыгожая, бедная мясціна’, серб.-харв. mjestina ’вялізны горад’ (у Стуліча). Прасл. městina < město > ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пара́фія ’акруга, тэрыторыя, якая адносіцца да аднаго касцёла і падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу; прыход’ (ТСБМ), пара́хвия ’тс’ (Нас.). Таксама як рус. пара́фия, народн. пара́фея, пара́хвия, укр. пара́хвія з польск. parafia ’тс’ (Фасмер, 3, 205). Польск. з лац. parochia ад грэч. παροιχία (Міклашыч, 232; Брукнер, 395; Фасмер, Этюды, 143 і наст., Фасмер, 3, 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абла́да Зямельныя ўладанні вакол фальварка (БРС), навакольная калгасная зямля; акруга, вобласць (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)