акру́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акру́га акру́гі
Р. акру́гі акру́г
Д. акру́зе акру́гам
В. акру́гу акру́гі
Т. акру́гай
акру́гаю		 акру́гамі
М. акру́зе акру́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акру́га, -і, ДМ -ру́зе, мн. -і, -ру́г, ж.

1. Адміністрацыйна-палітычнае, гаспадарчае, вайсковае і пад. падраздзяленне дзяржаўнай тэрыторыі.

Нацыянальная а.

Выбарчая а.

Тэрытарыяльная а.

2. Тое, што і наваколле (у 2 знач.).

Вядомы на ўсю акругу.

|| прым. акруго́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акру́га ж.

1. о́круг м.;

вае́нная а. — вое́нный о́круг;

вы́барчая а. — избира́тельный о́круг;

2. уст. (окрестность) окру́га, около́ток м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́га, ‑і, ДМ ‑крузе; Р мн. акруг; ж.

1. Адміністрацыйна-палітычнае, гаспадарчае, вайсковае і пад. падраздзяленне дзяржаўнай тэрыторыі. Нацыянальная акруга. Выбарчая акруга. Вучэбная акруга. Адміністрацыйна-эканамічная акруга. Тэрытарыяльная акруга.

2. Тое, што і наваколле (у 1 знач.). Бацька, дзед і прадзед ўмелі іграць на скрыпцы і былі скамарохамі для ўсяе акругі. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітрапо́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

Царкоўна-адміністрацыйная акруга, якой кіруе мітрапаліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́круг м. акру́га, -гі ж.;

вое́нный о́круг вае́нная акру́га;

избира́тельный о́круг вы́барчая акру́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мясцо́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Пэўная прастора на зямной паверхні.

Гарыстая м.

2. Край, раён, акруга.

Сельская м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.

Акруга, тэрыторыя, што аб’ядноўвае вернікаў якіх абслугоўваюць святары аднаго храма.

У гэтай царквы некалі была вялікая п.

|| прым. парафія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

епархія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да епархіі. Епархіяльная акруга. Епархіяльны архірэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Не́нецкий автоно́мный о́круг Не́нецкая аўтано́мная акру́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)