поруга́ние ср., книжн. ганьбава́нне, -ння ср.; (позор) га́ньба, -бы ж.; (оскорбление) знява́га, -гі ж.;

отда́ть на поруга́ние адда́ць на га́ньбу (знява́гу, ганьбава́нне).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

спа́дчынны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да спадчыны (у 1, 3 знач.). Спадчыннае права. □ Сузан бярэ кавалачак паперы і скрупулёзна выпісвае лічбу за лічбай. Вось гэта давядзецца аддаць, як спадчынны падатак. Лынькоў. // Які з’яўляецца спадчынай (у 1 знач.); атрыманы ў спадчыну. Мой тата прадаў вашым сваю спадчынную дзесяціну. Чорны. Каб усё ж выратаваць.. [Зыгмунта] ад кадэцкага корпуса, давялося аддаць паліцэйскаму ўсё спадчыннае серабро. Якімовіч. Мы адраджалі гаспадарку на трох з паловай дзесяцінах спадчыннай зямлі. Таўлай.

2. Звязаны з спадчыннасцю (у 1 знач.). Памру я таксама хутка, стары! У нас гэтая хвароба спадчынная. Хведаровіч.

3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога, заснаваны на гэтым пераходзе. Спадчынны князь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turn over

а) адда́ць, перада́ць, здаць

to turn over a job to someone — перада́ць не́каму пра́цу

б) Figur. абмеркава́ць, абду́маць, узва́жыць

в) перавярну́цца

г) мець абаро́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

помести́ть сов.

1. змясці́ць; (отдать) адда́ць;

помести́ть делега́тов в гости́ницу змясці́ць дэлега́таў у гасці́ніцу;

помести́ть дете́й в шко́лу адда́ць дзяце́й у шко́лу;

помести́ть объявле́ние змясці́ць аб’я́ву;

2. (расположить) змясці́ць, паста́віць, пакла́сці, скла́сці; (вместить) умясці́ць, уто́ўпіць;

помести́ть все ве́щи в оди́н чемода́н змясці́ць усе́ рэ́чы ў адзі́н чамада́н; см. помеща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абмяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Аддаць адно што-небудзь і атрымаць замест яго другое. Абмяняць насенне. Абмяняць кніжкі ў бібліятэцы. // Спец. За адзін тавар атрымаць іншы такой самай вартасці. Абмяняць тавар на тавар.

2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй. У гардэробе абмянялі паліто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хало́пства, ‑а, н.

1. У Старажытнай феадальнай Русі — форма феадальнай залежнасць, блізкая да рабства. Аддаць у халопства.

2. зб. Халопы. Халопства ўсхадзілася не на жарты.

3. перан. Паводзіны, уласцівыя халопу (у 2 знач.). Халімон паспрабаваў пагаліцца ў ногі. — Вось яно. Думкі — думкамі, а з халопства не вырас. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przechowanie

н. захаванне, хаванне, захоўванне;

oddać bagaż na przechowanie — аддаць багаж на захаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перелицо́вка

1. пераніцо́ўка, -кі ж., пераліцо́ўка, -кі ж.;

отда́ть костю́м в перелицо́вку адда́ць касцю́м у пераніцо́ўку (пераліцо́ўку);

2. перен., разг. пераро́бка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перести́рка ж., разг.

1. мыццё, -цця́ ср., перамыва́нне, -ння ср.;

2. перамыва́нне, -ння ср.; см. перести́рывать;

отда́ть бельё в перести́рку адда́ць бялі́зну перамы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зна́тнасць, ‑і, ж.

1. Прыналежнасць да знаці; радавітасць. Старая баранеса, якую ўсе паважалі за яе знатнасць і вядомасць, нават наведала брата. Лынькоў.

2. Становішча знатнага чалавека. «Добра то добра аддаць Зосю за Васіля: і багацце, і знатнасць, і ўсё-ўсё, толькі ж трэба ведаць, што яна яго... не шануе...» Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)