Verbum

іспа́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Іспаніі.

|| ж. іспа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. іспа́нскі, -ая, -ае.

істо́та, -ы, ДМ -то́це, мн. -ы, -то́т, ж.

1. Жывы арганізм; чалавек або жывёліна.

Навокал не відаць ніводнай жывой істоты.

2. Сукупнасць пэўных уласцівасцей, якасцей, фізічных і душэўных сіл чалавека.

Непасрэднасць дзіцячай істоты.

Мары і летуценні захапілі ўсю яго істоту.

істо́тны, -ая, -ае.

Які складае сутнасць чаго-н.; значны, важны.

І. недахоп.

|| наз. істо́тнасць, -і, ж.

істу́жка і сту́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Вузкая палоска тканіны, якая выкарыстоўваецца для ўпрыгажэння, аблямоўкі і інш. мэт.

Шаўковая істужка.

І. ўплецена ў касу.

2. Доўгая вузкая паласа з якога-н. матэрыялу, якая служыць для тэхнічных і інш. патрэб.

Ізаляцыйная істужка.

3. Рухомае перадатачнае палатно ў некаторых механізмах.

Працаваць на канвеерных істужках.

|| прым. істу́жкавы, -ая, -ае, сту́жкавы, -ая, -ае, істу́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.) і сту́жачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

істэ́блішмент, -у, М -нце, м. (кніжн.).

Прывілеяваныя кіруючыя колы грамадства, а таксама сама сістэма іх улады.

Палітычны і.

Гаспадарчы і.

істэ́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пакутуе ад істэрыкі, схільны да істэрыкі.

|| ж. істэры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

істэ́рыка, -і, ДМ -рыцы, ж.

Прыпадак істэрыі.

Біцца ў істэрыцы.

істэры́чны, -ая, -ае.

1. гл. істэрыя.

2. Хворы на істэрыю.

Істэрычная жанчына.

3. Характэрны для істэрыі, для істэрыка.

І. рогат.

істэры́я, -і, ж.

1. Нервовая хвароба, якая праяўляецца ў прыпадках, павышанай раздражняльнасці, сутаргавым смеху са слязамі.

2. перан. Узбуджаная, ліхаманкавая дзейнасць у якім-н. кірунку.

|| прым. істэры́чны, -ая, -ае.

ісце́ц, істца́, мн. істцы́, істцо́ў, м.

Асоба або арганізацыя, якія прад’яўляюць іск; проціл. адказчык.

|| ж. ісці́ца, -ы, мн. -ы, -ці́ц.