заву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завучваць — завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завышаць — завысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завэ́нджванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завэнджваць — завэндзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаро́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загароджваць — загарадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглейваць — заглеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглына́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглынаць — заглынуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загляда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглядаць — заглянуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загушчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загушчаць — загусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задзярно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. задзярноўваць — задзернаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задо́брыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. задобрываць — задобрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)