zimno

I zimn|o

н.

1. холад;

pięć stopni ~a — пяць градусаў марозу

II

халодна;

zimno mi — мне халодна;

zrobiło się zimno — пахаладала

III н.

ліхаманка, герпес (болька на вуснах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сюды́-туды́ прысл.

1. (у той і другі бок) hin und her;

2. (у некаторыя месцы) herhin und drthin;

мне трэ́ба яшчэ́ сюды́-туды́ схадзі́ць ich hbe noch inen Gang vor;

3. (ніштавата, дапушчальна) lidlich, passbel;

днём яшчэ́ сюды́-туды́ am Tge ist es noch erträglich …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

става́ць

1. (быць дастатковым) (us)richen vt, lngen vi;

не става́ць nicht lngen, nicht usreichen; fhlen vi (адсутнічаць);

2. безас. (мець магчымасці, сілы) fähig sein, im Stnde [imstnde] sein (etw. zu tun);

мне не стае́ ча́су es fehlt [mngelt] mir an Zeit;

ко́лькі стае́ мо́цы mit ller Kraft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апры́краць разм. (зрабіцца невыносным) zum Hlse herushängen*, auf die Nrven gehen* (D);

мне гэ́та апры́крала davn hbe ich die Nse voll; das geht mir auf die Nrven; das hängt mir zum Hals (he)rus, das hbe ich über, das ist mir über, das ist mir zuwder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

знайсці́ся

1. sich fnden*;

кні́га напэ́ўна зно́йдзецца das Buch wird sich schon fnden;

2. перан. (не разгубіцца) sich zurchtfinden* аддз.;

ён тут жа знайшо́ўся (што сказаць, зрабіць і г. д.) er fand sich sofrt zurcht;

ён не знайшо́ўся, што мне адказа́ць er blieb mir die ntwort schldig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Качаючы, зрабіць, прыгатаваць нейкую колькасць. Накачаць галушак. □ [Тхорык:] — Пайду, мне трэба яшчэ шроту накачаць. Кулакоўскі.

2. Выгладзіць пры дапамозе качалак у нейкай колькасці (пра бялізну і інш.).

3. перан. Разм. Напаіць зусім п’яным. От я аднаго разу набраў гарэлкі.., накачаў свайго механіка да таго, што не разбярэш, што ён мармыча і чаго галавой матляе. Шынклер.

4. Тое, што і напампаваць. — Хлопцы, — прашу я іх, — памажыце гору, накачайце вады са студні. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́мятны, ‑ая, ‑ае.

1. Які добра захаваўся ў памяці, незабыўны. З адной памятай ліпеньскай ночы.. лес для мяне стаў усім — і домам, і школай, і месцам шматлікіх дзіцячых забаў і гульняў. Сачанка. Край мой! Ты памятны мне Ранкам сваім прамяністым. Броўка.

2. Які служыць для заметак, для даведак. [Уладзік:] — А як ты яго знойдзеш? — Па памятных кніжках Мінскай губерні. Колас.

3. Які служыць для напаміну аб кім‑, чым‑н., які зроблены як памяць аб чым‑н. Памятны медаль. Памятны вымпел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незразуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які цяжка, немагчыма зразумець. Незразумелае пытанне. Незразумелая мова. □ Я прагна прыслухоўваўся да гутарак, да незразумелых мне слоў. Бядуля. Уперадзе коннікаў ціха пасоўваўся вялізны аўтобус. Яшчэ не выцвіў лак на ім, не пасц[іра]ліся незразумелыя жоўтыя літары і знакі. Лынькоў. // Такі, які цяжка дакладна вызначыць, ахарактарызаваць; загадкавы, дзіўны. Лемяшэвіч падымаўся па лесвіцы з нейкім незразумелым хваляваннем. Шамякін. Я ўсё часцей лаўлю ў цішы Даўно забытай песні водгук, Што сее дзесь на дне душы Незразумелую трывогу. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненагля́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Каханы, самы дарагі. Ты заўсёды мне жаданы, Мой адзіны, мой каханы, Сэрцу мілы, ненаглядны мой! Валасевіч. І заспала [старая]. Бо прыснілася ёй Лідачка, зорачка яе ненаглядная, унучка. Брыль. / у знач. наз. ненагля́дны, ‑ага, м.; ненагля́дная, ‑ай, ж. Ужо не будзеш гуляць, як бывала, Цалаваць, як раней цалавала, Вых[о]дзіць у сад апаўночы, Глядзець ненагляднаму ў вочы. Багдановіч.

2. Такі, на якога нельга наглядзецца, якім нельга налюбавацца; вельмі прыгожы. [Скакун:] Эх, красуня ты мая, ненаглядная. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызва́нне, ‑я, н.

Унутраная цяга і здольнасць да якой‑н. справы, прафесіі. Але прызванне Максімкі было не ў гэтым. Музыкай ён займаўся толькі ў час адпачынку, а больш за ўсё яму хацелася будаваць. Гурскі. З фельчарскімі абавязкамі вы спраўляецеся някепска, але мне здаецца, што па прызванню вы ўсё ж не медык. Арабей. Арганізоўваць, камандаваць — гэта .. [Сцёпкава] прызванне, яго стыхія. Жычка. // Прызначэнне. — Знаеце, што я вам скажу, Міцкевіч? — узрушана прамовіў Кудрынскі. — Беларускі верш — вось ваша сапраўднае прызванне! С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)