zasługiwać
незак. na coзаслугоўваць што, быць вартым чаго;
zasługiwać na zaufanie — заслугоўваць давер
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zawdzięczenie
zawdzięczeni|e
н.: mieć komu co do ~a — быць каму чым абавязаным
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
parawan, ~u
м. шырма;
służyć komu za parawan — быць для каго шырмай (прыкрыццём)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
akolita
akolit|a
м. кніжн. паплечнік; паслядоўнік;
być czyim ~ą — быць паслядоўнікам каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
cięgi
cięg|i
мн. лупцоўка; пабоі;
dostać cięgi — быць пабітым; пацярпець паражэнне (паразу)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dzierżyć
незак. уст. кніжн. валодаць; трымаць;
dzierżyć prym разм. быць першым сярод каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
guard1 [gɑ:d] n.
1. вартавы́
2. ва́рта, ахо́ва;
be on guard быць/стая́ць на ва́рце, вартава́ць;
a guard of honour ганаро́вая ва́рта;
the President’s armed guard узбро́еная ахо́ва прэзідэ́нта
3. pl. the Guards гва́рдыя
4. BrE канду́ктар (у цягніку)
5. sport абараня́льная сто́йка (у боксе)
♦
be on one’s guard быць пі́льным/асцяро́жным;
be off one’s guard быць непадрыхтава́ным (да нападу і іншых нечаканасцей);
catch smb. off his guard заста́ць каго́-н. зняна́цку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
evidence [ˈevɪdəns] n.
1. (of/for) до́каз(ы), фа́кты;
They found new evidence for their theory. Яны знайшлі новыя факты як доказ іх тэорыі.
2. law до́каз; сведчанне, паказа́нні све́дкаў;
The fingerprints were the only evidence. Адбіткі пальцаў былі адзіным доказам.
♦
be in evidence быць навідаво́ку; быць лёгка заўва́жаным;
The boy was nowhere in evidence. Хлопчыка нідзе не было відаць;
She likes very much to be in evidence. Яна вельмі любіць быць на вачах.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
замяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да замясціць.
2. каго-што. Часова выконваць чые‑н. абавязкі; быць чыім‑н. намеснікам. Замяшчаць загадчыка. □ Залескі быў хворы, і Яўген часова замяшчаў яго. Шамякін. Мяснікоў выехаў у Маскву, затым у Магілёў — замяшчаць вярхоўнага галоўнакамандуючага. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяле́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак. і незак.
Разм. Загадаць (загадваць) каму‑н. зрабіць (рабіць) што‑н. [Салдат:] — Закон так вяліць: казённае і скарбовае павінна быць на месцы. Лобан.
•••
Яму (ёй і пад.) і бог вялеў — пра бясспрэчнасць чыйго‑н. удзелу ў чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)