ашчэ́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашчэрваць — ашчэрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баламу́цтва, ‑а, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. баламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баластава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. баластаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барса́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. барсаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветрарухаві́к, ‑а, м.

Рухавік, які прыводзіцца ў дзеянне ветрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. віраваць (вірыць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́хканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вухкаць — вухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбалбо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбалботваць — выбалбатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбаўляць — выбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбе́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбельваць — выбеліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)