Verbum

ла́савацца, -суюся, -суешся, -суецца; -суйся; незак., чым і без дап.

Есці што-н. смачнае, любімае; цешыцца, задавальняцца чым-н., атрымліваць асалоду.

Л. мёдам.

Л. апошнім летнім цяплом.

|| зак. пала́савацца, -суюся, -суешся, -суецца; -суйся.

ла́яцца, ла́юся, ла́ешся, ла́ецца; ла́йся; незак.

1. Гаварыць лаянкавыя словы.

2. з кім і без дап. Сварыцца, зневажаць адзін аднаго грубымі, абразлівымі словамі.

|| зак. пала́яцца, -ла́юся, -ла́ешся, -ла́ецца; -ла́йся.

|| наз. ла́янне, -я, н.

лі́шні, -яя, -яе.

1. Збыткоўны, які перавышае адпаведную колькасць, празмерны.

Лішнія грошы.

Лішнія турботы.

2. Непатрэбны, бескарысны.

Лішнія рэчы.

3. Дадатковы, пабочны.

Сказаць л. раз не шкодзіць.

◊

Без лішніх слоў — не размаўляючы доўга.

лягчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Памяншацца ў вазе, станавіцца больш лёгкім.

2. безас., каму і без дап. Аб паляпшэнні самаадчування, настрою і пад.

Раніцай лягчэе на душы.

|| зак. палягчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

паперапаўза́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак., што, цераз што і без дап.

Перапаўзці — пра ўсіх, многіх.

Вусені паперапаўзалі з дрэў на сцяну.

Па-пластунску п. дарогу.

прабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бы́ў, -была́, -ло́; -бу́дзь; зак.

Пражыць, правесці некаторы час дзе-н., у якасці каго-н., у якім-н. стане.

У гасцях мы прабылі роўна тыдзень.

Месяц прабыў без работы.

прастагна́ць, -агну́, -о́гнеш, -о́гне; -агні; зак.

1. Абазвацца стогнам.

Хворы голасна прастагнаў.

2. што і без дап. Сказаць са стогнам.

Піць! — прастагнаў ранены.

3. Правесці які-н. час стогнучы.

Хворы ўвесь вечар прастагнаў.

пу́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Пусты, без расліннасці ўчастак зямлі або пакінуты ўчастак зямлі, які не апрацоўваецца.

Забудаваць пустку дамамі.

2. Пустое, бязлюднае памяшканне.

|| прым. пу́сткавы, -ая, -ае.

разважа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Вывад, рад думак, выкладзеных у лагічна паслядоўнай форме.

2. звычайна мн. Выказванні, абмеркаванні, размовы.

Многа часу траціцца на разважанні.

◊

Без разважання (разм.) — адразу, доўга не думаючы.

ры́зыка, -і, ДМ -зыцы, ж.

1. Магчымая небяспека, пагроза чаму-н.

Ісці на рызыку.

Без усякай рызыкі.

2. Дзеянне наўдачу з надзеяй на шчаслівы канец.

На сваю рызыку дзейнічаць (на сваю адказнасць).