а́хканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахоўваць; ахова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацяжа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацяжарваць — ацяжарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацякаць — ацячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацярэ́бліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацярэбліваць — ацерабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачалавечвацца — ачалавечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачу́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачуньваць — ачуняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачэ́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачэсваць — ачасаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашалёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашалёўваць — ашаляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашукваць — ашукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)