парады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто піша пародыі; аўтар пародый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́льшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто надзімае што‑н. Надзімальшчык мячоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́хальшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто нюхае тытунь, наркотыкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагаво́ршчык, ‑а, м.

Уст. Той, хто вядзе перагаворы з праціўнікам; парламенцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́тчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца перамоткай (нітак, правадоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапі́счык, ‑а, м.

Той, хто займаецца перапісваннем чаго‑н. Перапісчык кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пламбо́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца накладваннем пломб (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішэ́ннік, ‑а, м.

Разм. Той, хто крадзе з кішэняў; кішэнны злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клептама́н, ‑а, м.

Той, хто хварэе на клептаманію, схільны да клептаманіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца прэпараваннем чаго‑н., вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)