ха́халь, ‑я, м.

Разм. Палюбоўнік, залётнік. Левашоў ушчыпнуў сакратарку за мяккае месца, кіўнуў на мяне: — Ці не хахаля ты такога знайшла, Шура? Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Элі́зіум, ‑а, м. (з вялікай літары).

1. У антычнай міфалогіі — месца, дзе знаходзяцца цені (душы памёршых) абраннікаў багоў.

2. перан. Уст. паэт. Рай.

[Лац. Elysium з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапіна́ ’топкае месца на балоце’ (ветк., ЛА, 5), ’топкае месца, твань’ (касцюк., ЛА, 5), ’багна, твань’ (Байк. і Некр., Юрч. Вытв.), ’топкае, гразкае месца, багна’ (Нас.). Параўн. рус. смал. топина́ ’гразь’, пск. топина́ ’дрыгва’. Адносна распаўсюджання і семантыкі гл. Талстой, Геогр., 169. Да тапіць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нея́сный няя́сны; (неотчётливый) невыра́зны; (непонятный) незразуме́лы; (неопределённый) няпэ́ўны;

нея́сные очерта́ния невыра́зныя (няя́сныя) абры́сы;

нея́сное ме́сто в кни́ге невыра́знае (незразуме́лае) ме́сца ў кні́зе;

нея́сное положе́ние няя́снае (няпэ́ўнае) стано́вішча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сбо́рный в разн. знач. збо́рны;

сбо́рный пункт збо́рны пункт;

сбо́рное ме́сто збо́рнае ме́сца;

сбо́рный дом збо́рны дом;

сбо́рная моде́ль збо́рная мадэ́ль;

сбо́рная футбо́льная кома́нда збо́рная футбо́льная кама́нда;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відэатэ́ка

(ад лац. video = бачу + theke = сховішча)

збор відэакасет, а таксама месца іх захоўвання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

place

[pleɪs]

1.

n.

1) ме́сца n.; мясьці́на f.

2) ме́ста n., го́рад -у m.; вёска f., раён -у m.

3) дом -у m.

4) ранг -у m., ме́сца n., стано́вішча n.

place in life — ме́сца ў жыцьці́

2.

v.t.

ста́віць; кла́сьці

•

- make place

- give place

- in place

- in place of

- out of place

- take place

- take someone’s place

- go places

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Паставіць знак, памеціць пэўным чынам.

З. патрэбнае месца ў лесе.

2. без дап. або са злуч. «што». Сказаць што-н., уставіць у размову. «Сёння будзе добрае надвор’е», — зазначыў сусед.

|| незак. зазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., што.

1. Адмыць (забруджанае месца).

З. пляму.

2. Сапсаваць, кепска мыючы, бялізну.

З. пляму.

З. сарочку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Занесці чым-н.

Яму ў рэчцы замыла (безас.) пяском.

|| незак. замыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасяле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. сяліць.

2. Населены пункт, а таксама наогул месца, дзе хто-н. жыве, знаходзіцца.

Паявілася новае п.

Бабровыя пасяленні.

3. Прымусовае выгнанне на жыхарства ў аддаленую мясцовасць як пакаранне за што-н.

Саслаць на п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)