уніжаны прыметнік

Такі, якога ўнізілі, які зведаў на сабе ўніжэнне або выражае ўніжэнне.

  • У. чалавек.
  • У. выгляд.

|| назоўнік: уніжанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фразёр назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які любіць фразу (у 2 знач.), напышлівыя, пустыя прамовы.

|| жаночы род: фразёрка.

|| прыметнік: фразёрскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

халерык назоўнік | мужчынскі род

Тэмпераментны, неўраўнаважаны чалавек, які лёгка ўзбуджаецца пад уздзеяннем якіх-н. уражанняў.

|| прыметнік: халерычны.

  • Х. тэмперамент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цёзка назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Чалавек, які мае аднолькавае з кім-н. імя.

  • Мы з ім цёзкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чалавечына​1 назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае | неадабральнае | жартаўлівае

Тое, што і чалавек (у 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чалядзін назоўнік | мужчынскі род | гістарычнае

  1. Дваровы чалавек, слуга ў панскім доме.

  2. Той, хто належыць да чэлядзі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пачуццёвы прыметнік

  1. З моцна выражанай палавой цягай.

    • Пачуццёвая асалода.

  2. Схільны да задавальнення цялесных, фізічных пачуццяў.

    • П. чалавек.

|| назоўнік: пачуццёвасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пешы прыметнік

Які ідзе пехатой ці праводзіцца, ажыццяўляецца пехатой.

  • П. чалавек.
  • П. (назоўнік) коннаму не таварыш (прыказка).
  • П. паход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прагульшчык назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які прагуляў, не з’явіўся на работу без уважлівай прычыны.

  • Злосны п.

|| жаночы род: прагульшчыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шахрай назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | пагардлівае

Чалавек, які любіць пажывіцца за кошт іншых, жулік.

|| жаночы род: шахрайка.

|| прыметнік: шахрайскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)