транжы́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які транжырыць што-н.; марнатравец.

|| ж. транжы́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. транжы́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)