натра́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак. (разм.).

1. Выпадкова сустрэцца, трапіцца.

Натрапіўся добры чалавек.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выдацца, выпасці; надарыцца.

Натрапіўся зручны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)