ло́дар, ‑а, м.

Разм. неадабр. Той, хто не хоча працаваць; гультай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэрніза́тар, ‑а, м.

Той, хто мадэрнізуе што‑н. (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляце́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца пляценнем чаго‑н. Пляцельшчык кашоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праба́цька, ‑і, м.

Той, ад каго вядзецца пачатак роду; родапачынальнік; продак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пражэкцёр, ‑а, м.

Іран. Той, хто займаецца складаннем нязбытных, неабгрунтаваных праектаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца прасаваннем ​1, працуе з прасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працэ́нтшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто пазычае грошы пад працэнты; ліхвяр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца пакоўкай чаго‑н. Пакавальшчык кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паклада́нец, ‑нца, м.

Разм. Той, каго спакладалі, кастрыравалі; кастрат. Бычок-пакладанец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палемі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ўмее або любіць палемізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)