перыэлектрато́н
(ад перы- + электратон)
змена ўласцівасцей нерва, якая выяўляецца на пэўнай адлегласці ад месца ўздзеяння на яго электрычнага току.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прапіле́і
(лац. propylaea, ад гр. propylaion = месца перад уваходам)
парадны, архітэктурна аформлены ўваход, брама ў горад, у архітэктурны ансамбль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэцірава́цца
(рус. ретироваться, ад фр. se retirer)
1) уст. адступаць;
2) перан. адыходзіць, знікаць (напр. р. з месца падзей).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фарты́сіма
(іт. fortissimo)
муз. 1) мацней, больш гучна, чым фортэ;
2) месца ў музычным творы, якое выконваецца такім чынам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГАЛГО́ФА
(грэч. Golgotha),
пагорак у наваколлі Іерусаліма, на якім адбываліся пакаранні і дзе, паводле хрысц. падання, быў распяты Ісус Хрыстос. Размяшчэнне Галгофы дакладна не ўстаноўлена. У пераносным сэнсе — месца пакарання, сімвал падзвіжніцтва і маральных пакут («узысці на Галгофу»).
т. 4, с. 456
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
land2 [lænd] v.
1. прызямля́цца
2. выса́джвацца (з самалёта, карабля)
3. выгружа́ць (груз, людзей з самалёта, карабля)
4. infml нечака́на апыну́цца
5. infml (in, on) даво́дзіць, прыво́дзіць;
His carelessness landed him in trouble. Нядбайнасць прывяла яго да бяды.
6. infml дабі́цца, здабы́ць (месца працы, кантракт і да т.п.);
He landed a good job. Ён знайшоў добрае месца працы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
uplasować się
зак.
1. жарт. размясціцца;
2. спарт.. жарг. заняць месца (у спаборніцтвах і да т.п.); падняцца (на наступную пазіцыю);
uplasować się na trzecim miejscu — заняць (падняцца на) трэцяе месца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Макліна́ ’нізкае месца, дзе вымакаюць пасевы’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Літуанізм, параўн. maklýnas ’гразкае месца’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 14). Параўн. таксама maklỹnė ’слота, гразь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мітусня́, ‑і, ж.
1. Хуткі і бесперапынны рух у розных напрамках. З маленства .. [Алесь] любіў каток і тую мітусню, што панавала на ім. Шыцік.
2. Паспешнае, неспакойнае перамяшчэнне з месца на месца. У вагоне пачалася мітусня, якая звычайна бывае перад апошняй станцыяй. Васілёнак.
3. Бязладнае мільганне перад вачыма. Адкрыеш вочы, і зноў пачынаецца мітусня зданнёвых прывідаў, незразумелая галюцынацыя. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
першынство́, ‑а, н.
1. Першае месца ў чым‑н., у якім‑н. спаборніцтве. Заваяваць першынство ў сацыялістычным спаборніцтве. Асабістае першынство. □ Наш полк ужо на працягу трох год трымае першынство ў дывізіі па ўсіх галінах баявой вывучкі. Каваль.
2. Спаборніцтва за першае месца ў якім‑н. відзе спорту. Першынство СССР па футболу. Першынство свету па шахматах.
•••
Пальма першынства гл. пальма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)