сутыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
1. Пхаючы насустрач, ушчыльную наблізіць адно да аднаго. Шпакевіч укленчыў побач, узяў рукамі абодвух за плечы, нібыта хацеў сутыкнуць. Чыгрынаў. // перан. Паставіць у непрымірымыя адносіны, выклікаць канфлікт, сутыкненне паміж кім‑, чым‑н. Сутыкнуць інтарэсы. □ Аўтар не здолеў так сутыкнуць герояў, паставіць іх у такія абставіны, каб выявілася іх непрымірымасць. Рагойша.
2. з кім. Прывесці да нечаканай сустрэчы, знаёмства з кім‑н. У хуткім часе Рая атрымала прызначэнне, і тут лёс сутыкнуў яе з Арсенем Бірынічам. Хадкевіч. // перан.; з чым. Прывесці да сутыкнення з чым‑н., даць магчымасць пазнаць што‑н., пазнаёміцца з чым‑н. Сутыкнуць з цяжкасцямі. □ Аўтар, замацоўваючы пазіцыі сацыялістычнага рэалізму, імкнецца сутыкнуць прывідныя і безгрунтоўныя мары інтэлігента з суровай праўдай жыцця. Кучар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
away2 [əˈweɪ] adv.
1. на адле́гласці ад;
far away далёка
2. абазначае аддаленне;
run away уцяка́ць
♦
(do) away with lit. пако́нчыць з (чым-н./кім-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
crush1 [krʌʃ] n.
1. вялі́кі нато́ўп; тлум
2. ціскані́на, таўкатня́
3. фрукто́вы сок
4. мо́цнае і каро́ткае захапле́нне;
have a crush on smb. мо́цна захапля́цца кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dear1 [dɪə] adj.
1. дарагі́, мі́лы
2. Dear паважа́ны, шано́ўны (у пісьмах)
3. дарагі́ (пра цану)
♦
hold smb./smth. dear fml даражы́ць кім-н./чым-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
spleen [spli:n] n.
1. anat. селязёнка, каса́
2. lit. раздражня́льнасць, ке́пскі настро́й;
a fit of spleen пры́ступ зло́сці;
vent one’s spleen on smb. сарва́ць злосць на кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tête-á-tête [ˌteɪtɑ:ˈteɪt]n. франц. тэт-а-тэ́т, спатка́нне, сустрэ́ча або́ размо́ва сам-на́сам;
have a tête-á-tête with smb. паразмаўля́ць сам-на́сам з кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пабраці́м ’той, хто звязаны з кім-н. пабрацімствам, названы брат’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., КЭС, лаг.). Рус., укр. побрати́м, польск. pobracim, чэш., славац. pobratim (з паўдн.-слав. моў — Махэк, 64), балг. побра́тим, серб.-харв. по̀братим, славен. pobrȃtim. Паводле Далабко (ZfSlPh, 3, 111), дэрыват ад pobratiti; параўн. серб.-харв. по̀братити ’зрабіць пабрацімам, братам’, славен. brátiti se, brȃtim se (гл. брат). У рус. усх. дыял. побрати́м яшчэ ’стрыечны брат’, пск. побрати́м, побрати́шка ’палюбоўнік, палюбоўніца’. Гл. таксама Фасмер, 3, 293.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Патарыба́ніць ’бегчы’ (Інстр. III). Да прасл. terti (Куркіна, Этимология–1980, 24) > terati ’гнаць, бегчы’ (в.-луж. ćerić ’лавіць’, ст.-чэш. poteriti, vteriti ’неадступна ісці, бегчы за кім-н.’, славен. tėrjati), якое пазней набыло экспрэсіўныя суфіксы — патараніць (гл.), патарабаніць — магчыма, пад уплывам цюрк., параўн. тат. daraban ’барабану > тарабан ’тс’, тарабаніць: вяц. ’біць, барабаніць’, бел. ’моцна стукаць’, ’хутка несці нешта вялікае’, польск. potarabanić ’ісці з цяжкасцю’, усх.-чэш. tarabit ’несці з намаганнем’. Аб мене а > ы гл. Карскі, 1, 103.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
quits [kwɪts] adj. infml у разлі́ку;
call it quits канча́ць, спыня́ць якую́-н. дзе́йнасць;
At 12 o’clock we decided to call it quits. У дванаццаць гадзін мы вырашылі скончыць работу.
♦
be quits (with smb.) разлічы́цца (з кім-н.); расквіта́цца (з кім-н.); адплаці́ць (каму́-н.);
You pay for the taxi, and we’re quits. Ты плаці за таксі, і мы квіты.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прызна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.
1. каго-што, у кім-чым і каго-што. Пазнаць па знешніх прыметах.
П. у сустрэчным старога знаёмага.
Яяе ледзь прызнала: так яна пастарэла.
2. што. Дапусціць рэальнасць, наяўнасць чаго-н., згадзіцца лічыць законным што-н.
П. чые-н. правы.
П. свае памылкі.
3. каго-што кім-чым або за каго-што. Палічыць, зрабіць якое-н. заключэнне пра каго-, што-н.
П. сваім важаком (за важака). Урач прызнаў яго здаровым.
П. факты правільнымі.
4. каго-што. Ацаніць каго-, што-н. па заслугах.
Яго творчасць спачатку не прызналі.
|| незак. прызнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць; -нава́й.
|| наз. прызна́нне, -я, н. (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)