сла́дить сов.

1. (сделать, изготовить) зрабі́ць, змайстрава́ць, зла́дзіць;

2. (устроить) абла́дзіць;

сла́дить де́ло абла́дзіць спра́ву;

3. (справиться) упра́віцца, даць ра́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ущерби́ть сов., книжн.

1. (нанести кому-л. ущерб, урон) зрабі́ць шко́ду (уро́н, стра́ту);

2. перен. (стеснить, обидеть) прыці́снуць, прыгне́сці; пакры́ўдзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

recede [rɪˈsi:d] v.

1. адступа́ць, падава́цца (назад);

recede a few paces зрабі́ць не́калькі кро́каў наза́д

2. убыва́ць (пра пачуцці, праблемы)

3. радзе́ць (пра валасы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ахмуры́ць ’падмануць, ашукаць’ (Юрч. Сін., 31), рус. охмурить. Да хмура//хмара, параўн. польск. ochmurzyć (ochmurzać) ’пакрыць хмарамі; зрабіць панурым, атуманіць, напусціць туману; ашукаць’; магчыма, жаргонная пераробка пачатку слова, параўн. арг. шмурыць з дурыць, шмурак з дурак. Гл. ахмурэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перашчыўля́ць (пірішчыўляцьJ ’перашчыкнуць’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і гажыўляць, якое, магчыма, гепетычна суадносіцца з шчыпаць (гл.), аднак застаецца няясным спалучэнне ‑ўл‑: можна дапусціць, што яно з ‑пл‑, параўн. укр. перещеплюватизрабіць новую прышчэпку’, ’перамяжоўвацца, урэзвацца перавузінай, перашыйкам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плазава́ць ’склюдаваць, апрацоўваць бервяно для зруба’ (шчуч., Сцяшк. Сл.), абчасаць калоду на плаз ’на плашку’ (ТС), рус. зах.-бранск. плазава́ть < польск. płazowaćзрабіць (ачасаўшы) бервяно плоскім’, гуральск. płazy ’паўкруглякі — тоўстыя бярвенні, разрэзаныя напалову, з якіх складаюць сцяну будынка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Праве́ндзіцца, провендытыс, провэндытысь ’мала што зрабіць’ (пін., драг., Бел.-рус. ізал.). На думку Клімчука (там жа, 52), суадносіцца з рус. дыял. веньгаться ’рабіць павольна, бязладна; поркацца’. Хутчэй, экслрэсіўнае ўтварэнне на базе польск. wędzić ’капціць, вэндзіць’, гл. вэндзіцца ’марудзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сабуго́рыць ’пабудаваць’ (Юрч., Сцяшк. Сл.), ’з-за недахопу сродкаў зрабіць што-небудзь абы як’ (Раст.), ’даглядзець’ (Мат. Гом.). Параўн. у Насовіча буго́рынне ’нагрувашчванне’ < бугор (гл.). Сюды ж і дзеяслоў з першасным значэннем ’пабудаваць абы як, нагрувасціць як бугор’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hnwerfen

* vt кі́даць (куды-н.), накі́дваць, накіда́ць

ine Bemrkung ~ — зрабі́ць [уста́віць] заўва́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vrkehrung

f -, -en ме́ра (засцярогі)

~en trffen* — прыня́ць ме́ры, зрабі́ць за́хады

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)