léhren
vt вучы́ць, навуча́ць, выклада́ць; іран. павуча́ць
das wird die Zúkunft ~ — гэ́та бу́дучыня пака́жа
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schmálzen
vt прыпраўля́ць тлу́шчам
es ist mir zu gechmálzen — гэ́та для мяне́ на́дта до́рага
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schnápsidee
f -, -n разм. вар’яц́кая [шалёная] ідэ́я, дзі́кая вы́думка
das ist éine ~ — гэ́та дзі́кая вы́думка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schwébe
f - падве́шанае стано́вішча
in der ~ — навісу́
das bleibt in der ~ — гэ́та застае́цца нявы́рашаным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verhéxt
a зачарава́ны
◊ das ist (doch rein) wie ~! — гэ́та бы́ццам чартаўшчы́на не́йкая! (пра няўдачы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
когда́-то нареч.
1. (в прошлом) не́калі, калі́сьці, калі́сь;
2. (в будущем) калі́, калі́ там, калі́ гэ́та;
когда́-то он ещё прие́дет калі́ (калі́ там) ён яшчэ́ прые́дзе.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
добро́I сущ., в разн. знач. дабро́, -ра́ ср.;
◊
э́то к добру́ гэ́та на дабро́;
не к добру́ не да дабра́ (не к дабру́);
помина́ть добро́м паміна́ць дабро́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ознаменова́ть сов. азнаменава́ць, адзна́чыць;
э́то откры́тие ознаменова́ло це́лую эпо́ху в исто́рии нау́ки гэ́та адкрыццё азнаменава́ла цэ́лую эпо́ху ў гісто́рыі наву́кі;
ознаменова́ть пра́здник торже́ственным собра́нием адзна́чыць свя́та ўрачы́стым схо́дам;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
про́за, ‑ы, ж.
1. Невершаваная мова. Пісаць прозай. □ [Васіль:] — Пішы летапіс нашага калгаса — і стары, і новы. Вершамі ці прозай — усё роўна. Якімовіч. // Невершаваная літаратура, сукупнасць невершаваных мастацкіх твораў. Беларуская савецкая праза. Асаблівасці прозы Я. Коласа. □ Проза К. Чорнага ў канцы 20‑х гадоў набывала эпічны характар. Луфераў.
2. перан. Будзённасць, штодзённасць; звычайнасць. Проза жыцця. □ Прызнацца, мяне спачатку здзівіла і нават расчаравала ажно такая прастата і проза. Брыль. Гэта проза сялянскай сям’і, але адначасна гэта яе найглыбейшая паэзія. Клімковіч.
•••
Верш у прозе гл. верш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыстакро́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Чыстай, не змешанай пароды (пра жывёл). — Гэта не трус, а трусіха, — нахмурыўшыся, адрэзаў Дапік. — І прытым не абы-якая трусіха, а чыстакроўная «белы велікан». Краўчанка.
2. Разм. Сапраўдны, праўдзівы. Гэта — чыстакроўная арыстакратка, і нізавошта мяне не прызнала б за чалавека, калі б я стаў нават мільянерам! Карпюк. [Драздовіч:] — Яго [Павалковіча] тут старым кавалерам завуць, шляхціцам. Хоць ніякі ён не шляхціц, з дзеда-прадзеда чыстакроўны мужык. Машара. // Тыповы, яскрава выражаны, характэрны для каго‑, чаго‑н. (пра чалавека). Чыстакроўны паляшук. Чыстакроўны немец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)