жа́ласнік, ‑а, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манеке́ншчык, ‑а, м.

Той, хто дэманструе на сабе адзенне новых фасонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́ч, ‑а, м.

Разм. Той, хто неразумна траціць грошы, маёмасць; марнатравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мата́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца матаннем (нітак, пражы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмята́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаюцца падмятаннем вуліц, памяшканняў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падро́бнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца падробкай чаго‑н. Падробнік ключоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукурузаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае кукурузу. Калгасны кукурузавод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа і бесперастанку гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліфцёр, ‑а, м.

Той, хто абслугоўвае ліфт пры пад’ёмах і спусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)