wypłakiwać

незак.

1. выплакваць; скардзіцца;

2. часта плакаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глабі́н

(ад лац. globus = шар)

бялковая часта гемаглабіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mob​1 [mɒb] n.

1. нато́ўп (часта раз’юшаны); збо́рышча

2. the Mob infml ма́фія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

се́дала Месца, дзе чалавек вельмі часта бывае; абжытае месца (Кар.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

бу́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Часта, раз за разам бухаць. Аркестр іграў факстрот, часта і гулка бухкаў барабан, звінелі і бразгаталі медныя талеркі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gravität

[-vi-]

f - часта іран. ва́жнасць, урачы́стасць; ме́рнасць (рухаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hautevolee

[o:tvɔ'le:]

f - часта іран. вышэ́йшы свет, абра́ная пу́бліка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вандро́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які вандруе, падарожнічае.

2. Той, хто часта мяняе месца жыхарства, вядзе неаседлы спосаб жыцця; качэўнік.

|| ж. вандро́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вандро́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ілюзіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Эстрадна-цыркавы артыст, які паказвае складаныя фокусы, часта з прымяненнем спецыяльнай апаратуры.

|| ж. ілюзіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. ілюзіяні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які моцна і часта пацее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)