інфекцыяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, спецыяліст па інфекцыйных хваробах. Я ведаў.. Савіча-ўрача, буйнейшага інфекцыяніста, бясстрашнага чалавека, які за сорак год урачэбнай дзейнасці патушыў дзесяткі эпідэмій. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрапе́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Урач, спецыяліст па ўнутраных хваробах. Хірургія, зразумела, мае вялікія перспектывы. Але чаму менавіта хірургія? І тэрапеўты, і неўрапатолагі не менш патрэбны. Б. Стральцоў.

[Грэч. therapeutēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алапа́т

(гр. allopathes)

урач, які процілегла гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння (алапатыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гінеко́лаг

(ад гінека- + -лаг)

урач па жаночых хваробах, спецыяліст у галіне гінекалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

доктар, урач; лекар (разм.); эскулап (зняваж.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

сардэ́чнік м. разм.

1. (чалавек хворы на сэрца) Hérzkranke (sub) m -n, -n;

2. (урач) Spezialíst für Hérzkrankheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акушэ́р

(фр. accoucheur)

урач, спецыяліст па аказанню дапамогі жанчыне пры цяжарнасці і родах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гамеапа́т

(ад гамеа- + -пат)

урач, які пры лячэнні выкарыстоўвае метад гамеапатыі (параўн. алапат).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

HNO-Arzt

= Hals-Nasen-Ohren-Arzt – урач вуха-горла-носа; оталарынголаг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паціка́віцца, ‑каўлюся, ‑кавішся, ‑кавіцца; зак.

Праявіць цікавасць да каго‑, чаго‑н. Прылуцкі нават не пацікавіўся, каму і навошта патрабуюцца такія матэрыялы. Новікаў. Урач пацікавілася, як Міколава нага, якую яна нядаўна лячыла. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)