charter2 [ˈtʃɑ:tə] v.
1. заказа́ць, наня́ць, узя́ць напрака́т (самалёт, аўтобус); (за)фрахтава́ць (судна)
2. дава́ць, дарава́ць прывіле́ю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wziąć
зак.
1. узяць;
wziąć szturmem — узяць штурмам;
wziąć na kredyt — узяць у крэдыт;
wziąć co na siebie — узяць што на сябе;
wziąć co do serca — прыняць (узяць) што да сэрца
2. прыняць;
wziąć sweter — апрануць світэр
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́плат м:
узяць [купі́ць] на вы́плат auf Ráten káufen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
напагато́ў:
узя́ць напагато́ў вайск das Gewéhr schússbereit hálten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
шкі́рка разм:
узя́ць за шкі́рку am Krágen pácken
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
héiratslustig
a які́ жада́е [хо́ча] узя́ць шлюб [пажані́цца]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hérnehmen
* vt узя́ць, даста́ць (адкуль-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
take in hand
а) узя́ць у свае́ ру́кі
б) заня́цца чым; заапекава́цца
в) стара́цца, намага́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
павадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.
Узяць сабаку на п.
◊
Ісці на павадку ў каго (разм., неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.
|| прым. павадко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Аця́ць ’узяць’ (слуц., Абабурка, Лінгв. дасл., 4), ацяты ’агорнуты’ (Абабурка, там жа). З от‑яти, ст.-слав. отѧти ’адняць, забраць’, уяць узяць, убавіць’ (Нас.) і іншыя прыставачныя ўтварэнні ад прасл. jęti. Сюды ж, магчыма, узнятае шляхам дэкампазіцыі цяло́ ’схапіла, узяло’ ад цяць (от‑яти > о‑тяти), як няць ’схапіць’, ст.-рус. няти ’ўзяць’ (з vъn‑ęti, sъn‑ęti, гл. Ваян, RÉS, 22, 11; Слаўскі, 1, 536), параўн. зацяло (гаварыць) і заняло (мову), зацяты і заўзяты. Гл. ацяцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)