міно́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мінору (у 1 знач.). Мінорны акорд. Мінорная гама. □ Наша тройка ціха павяла мінорны напеў папулярнай .. [у вайну] партызанскай песні. Пянкрат. І ў шчодрым музычным россыпу .. [Малышаў] улоўліваў толькі мінорныя адценні. Хадановіч.

2. перан. Разм. Сумны, журботны. Мінорны настрой. Мінорны тон верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да апатыі. Апатычны стан. // Які выяўляе апатыю. Гэта быў доўгі маўклівы мужык з апатычным выразам беднага на расліннасць твару. Зарэцкі.

2. Які знаходзіцца ў стане апатыі; схільны да апатыі; абыякавы. Успамінаўся першы муж — сумны дома і апатычны на рабоце. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрасве́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Без прасвету, вельмі цёмны. Беспрасветная ноч. // Бясконцы, густы (пра дождж, туман і пад.). Зноў дажджы, нудныя, халодныя, беспрасветныя. Сачанка.

2. перан. Сумны, цяжкі, безнадзейны. У гэтых думках чэрпаў ён падтрыманне сабе самому і простым людзям, што стогнуць у ярме беспрасветнага прыгнёту. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ташнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Рам. 8–9, Растарг.), ’тужыць, нудзіцца’ (Касп.), тачнава́ць (точнова́ць) ’тс’ (Нас.). Шматкратны дзеяслоў да ташне́ць (гл.), зыходная форма тошна (гл.), што да *tъščьnъ ’нудны, сумны’, роднаснага *tъsknъ ’тс’, адкуль таскнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Ласт.), гл. таска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jämmerlich

1.

a

1) жа́ласны, су́мны

2) мізлю́ны, нікчэ́мны

2.

adv жа́ласна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

міно́р

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) музычны лад, у аснове якога ляжыць малое (мінорнае) трохгучча, мае цёмную афарбоўку гучання (проціл. мажор);

2) перан. сумны, прыгнечаны настрой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cheerless

[ˈtʃɪrləs]

adj.

1) марко́тны, тужлі́вы, су́мны

2) змро́чны, цёмны, пану́ры, хму́рны, непрыве́тны

cheerless landscape — пану́ры, непрыве́тны краяві́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сму́тны

1. (сумны) tráurig, betrübt, kúmmervoll, vergrämt;

сму́тны вы́падак ein bedáuerlicher Vórfall;

сму́тны кане́ц das únrühmliche Énde;

2. разм. гл. цьмяны, нeвырaзны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

smutny

сумны, смутны, маркотны, журботны, тужлівы;

smutny pan — супрацоўнік службы бяспекі; сачок; ціхун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міно́р, ‑у, м.

1. Спец. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі; проціл. мажор.

2. перан. Разм. Сумны, прыгнечаны настрой. Рэзкім пераходам у мінор аўтар уводзіць слухача ў кола новых настрояў. «ЛіМ». [Паэты] прымушаюць гучаць слова адначасова і ў мажоры і ў міноры, і сурова-драматычна і мякка-лірычна. Лойка.

[Іт. minore, ад лац. minor — меншы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)