Ташнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Рам. 8–9, Растарг.), ’тужыць, нудзіцца’ (Касп.), тачнава́ць (точнова́ць) ’тс’ (Нас.). Шматкратны дзеяслоў да ташне́ць (гл.), зыходная форма тошна (гл.), што да *tъščьnъ ’нудны, сумны’, роднаснага *tъsknъ ’тс’, адкуль таскнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Ласт.), гл. таска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jämmerlich

1.

a

1) жа́ласны, су́мны

2) мізлю́ны, нікчэ́мны

2.

adv жа́ласна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

міно́р

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) музычны лад, у аснове якога ляжыць малое (мінорнае) трохгучча, мае цёмную афарбоўку гучання (проціл. мажор);

2) перан. сумны, прыгнечаны настрой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

cheerless

[ˈtʃɪrləs]

adj.

1) марко́тны, тужлі́вы, су́мны

2) змро́чны, цёмны, пану́ры, хму́рны, непрыве́тны

cheerless landscape — пану́ры, непрыве́тны краяві́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сму́тны

1. (сумны) tráurig, betrübt, kúmmervoll, vergrämt;

сму́тны вы́падак ein bedáuerlicher Vórfall;

сму́тны кане́ц das únrühmliche Énde;

2. разм гл цьмяны, нeвырaзны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

smutny

сумны, смутны, маркотны, журботны, тужлівы;

smutny pan — супрацоўнік службы бяспекі; сачок; ціхун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міно́р, ‑у, м.

1. Спец. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі; проціл. мажор.

2. перан. Разм. Сумны, прыгнечаны настрой. Рэзкім пераходам у мінор аўтар уводзіць слухача ў кола новых настрояў. «ЛіМ». [Паэты] прымушаюць гучаць слова адначасова і ў мажоры і ў міноры, і сурова-драматычна і мякка-лірычна. Лойка.

[Іт. minore, ад лац. minor — меншы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́мна,

1. Прысл. да сумны.

2. безас. у знач. вык. Пра пачуццё суму, якое адчувае хто‑н. Карызну стала сумна, маркотна, як чалавеку, які разлучыўся з блізкімі людзьмі. Зарэцкі. [Толю] стала сумна сядзець тут аднаму. Якімовіч. Як ні старалася Граноўская, каб гасцям не было сумна, нічога з гэтага не выходзіла. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мра́чный

1. (сумрачный) змро́чны; (тёмный) цёмны; (хмурый) хму́рны; (пасмурный) пахму́рны;

2. (угрюмый) пану́ры; (о настроении, о мыслях) су́мны;

мра́чный день пахму́рны (хму́рны, змро́чны) дзень;

мра́чная ночь змро́чная (цёмная) ноч;

мра́чные сво́ды змро́чныя скляпе́нні;

мра́чный взгляд пану́ры (хму́рны) по́гляд;

мра́чные мы́сли су́мныя ду́мкі;

мра́чное настрое́ние су́мны настро́й;

мра́чное про́шлое ця́жкае (змро́чнае) міну́лае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жупа́н, ‑а́, м.

Даўнейшае верхняе мужчынскае і жаночае адзенне з каляровага сукна ў палякаў, беларусаў і ўкраінцаў. Пшэбора зараз па парадку Скідае вопратку сваю, Наўперад зняў канфедэратку, Як сведку польскасці ў краю, А потым важна расшпіляе Зялёны вышыты жупан. Колас. Змардаваны, сумны, у жупане зялёным Круль драмаў, прылёгшы ў ботах на пярыне. Бажко.

[Польск. żupan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)