атлет назоўнік | мужчынскі род
-
Спартсмен, які займаецца атлетыкай.
-
Пра чалавека моцнага целаскладу, вялікай фізічнай сілы.
|| прыметнік: атлетычны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
барэц назоўнік | мужчынскі род
Спартсмен, які займаецца адным з відаў барацьбы (класічнай, вольнай, дзюдо і інш.).
|| прыметнік: барцоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
высакакласны, ‑ая, ‑ае.
Які валодае высокім майстэрствам, уменнем у якой‑н. галіне. Высакакласны спартсмен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дваяборац, ‑рца, м.
Спартсмен, які займаецца дваяборствам (лыжныя гонкі і скачкі на лыжах з трампліна).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фінішор, ‑а, м.
Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.
[Англ. finish — заканчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штангіст, ‑а, М ‑сце, м.
Спартсмен, які займаецца фізічнымі практыкаваннямі са штангай (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скакун назоўнік | мужчынскі род
-
Конь з высокімі бегавымі якасцямі.
-
Спартсмен, які займаецца скачкамі.
-
Той, хто танцуе (размоўнае).
|| жаночы род: скакуха.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
скараход назоўнік | мужчынскі род
-
Чалавек, які вельмі хутка ходзіць, а таксама спартсмен — спецыяліст па хадзьбе, бегу (на лыжах, каньках).
-
Даўней: пасыльны, ганец.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бягун назоўнік | мужчынскі род
Той, хто хутка бегае; спартсмен, які займаецца бегам (у 1 знач.).
- Б. на короткія дыстанцыі.
|| жаночы род: бягуння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Prófi
m -s, -s спарт. прафесіяна́л (-спартсме́н)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)