Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Конавя́зь ’слуп, да якога прывязваюць коней’ (ТСБМ). Укр.коновʼязь, рус.коновязь, ст.-рус.коновязь ’тс’, серб.-харв.ко̏њовез ’тс’. Да прасл.konovęzь < konь + vęzь (Трубачоў, Эт. сл., 10, 194).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Слу́па, слупа́ прысл. ‘дубка (станавіцца)’, слупка́ ‘тс’ (ганц., шчуч., Сл. ПЗБ), слупкава́ць ‘станавіцца дубка’ (іўеў., там жа). Да слуп (гл.) па тыпу прыслоўяў на ‑а, параўн. ду́ба, стаяка́ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Pránger
m -s, - гане́бны слуп
an den ~ stéllen — паста́віць да гане́бнага слупа́, заклеймава́ць га́ньбай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Mast
I
m -es, -e i -en ма́чта, слуп
II
f -, -en адко́рм (жывёлы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
наскочи́тьсов.
1.(натолкнуться) наско́чыць; наткну́цца;
наскочи́ть на столб наско́чыць (наткну́цца) на слуп;
2.перен. (напасть) наско́чыць, напа́сці;
◊
наскочи́ть на неприя́тность наско́чыць на непрые́мнасць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыбы́,
У выразе: на дыбы — тое, што і на дыбкі (гл. дыбкі). Хлопец ад нечаканасці так тузануў закілзанага каня, што ён узняўся на дыбы.П. Ткачоў.Вялізны вогненны слуп паставіў паравоз на дыбы, залязгалі, затрашчалі вагоны.Шчарбатаў.Мікола ўсё нешта станавіўся на дыбы, гарачыўся, а потым здаўся.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гапластэ́ль
(ад гр. haploos = просты + stele = слуп)
самы просты тып будовы асявога цыліндра сцябла раслін, які сустракаецца ў выкапнёвых раслін і некаторых папарацепадобных.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гетэрастылі́я
(ад гетэра- + гр. stylos = слуп)
неаднолькавая даўжыня слупкоў і тычынкавых нітак у кветак аднаго віду раслін, напр. у грэчкі, незабудкі (параўн.гомастылія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Стод ‘бажок, ідал’ (Ласт.), сто́дзік, сто́дзіва ‘статуя’ (там жа). Параўн. укр.арг.стод ‘статуя, фігура’, ‘бог’, стодонь ‘багач’, рус.арг.сто́да ‘царква, ікона; свята’, дыял. ‘ідал’. У якасці крыніцы прыводзіцца ст.-сканд.stoð ‘слуп, калона’ (Міклашыч, 323; Фасмер, 3, 764). Бязлай (Eseji, 139) далучае сюды і зах.-слав.stodor ‘крутая скала; слуп у азяродзе’. Магчыма, сюды ж няяснае каш.štaduna ‘мажная, высокая жанчына’, параўн. баба ‘каменны ідал’ (параўн. SEK, 4, 353). Беларускія словы, відаць, “рэканструяваныя” Ластоўскім на падставе аргатычных форм. Гл. таксама Горбач, Арго, 38.