экстэ́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.
Асоба, якая здае экзамены за вучэбны курс якой-н. навучальнай установы без вучобы ў ёй.
○
Здаваць (здаць) экстэрнам — здаваць (здаць) экзамен без навучання ў адпаведнай навучальнай установе.
Скончыць універсітэт экстэрнам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дагартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Скончыць гартаванне чаго‑н.; давесці да патрэбнага гарту. Дагартаваць нож.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Скончыць гладжанне чаго‑н., пагладзіць усё. Дагладзіць плацце. Дагладзіць бялізну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак.
Перастаць, скончыць бушаваць. Адышлі халады і слата, адбушавалі першыя навальніцы. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.
Скончыць лізанне чаго‑н.; злізаць да канца. Шчаня далізала малако.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапаласка́ць, ‑лашчу, ‑лошчаш, ‑лошча; зак., што.
Скончыць паласканне чаго‑н., выпаласкаць поўнасцю, да канца. Дапаласкаць бялізну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.
Скончыць паяць што‑н.; давесці паянне да якой‑н. мяжы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; пр. даскуб, ‑ла; зак., што.
Скончыць скубці, абскубваць што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Скончыць смажанне; смажачы, давесці да гатоўнасці. Дасмажыць бульбу. Дасмажыць сала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дастрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.
Скончыць страчыць (шыць); прастрачыць да якога‑н. месца. Дастрачыць каўнер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)