дастрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

Скончыць страчыць (шыць); прастрачыць да якога‑н. месца. Дастрачыць каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)