гра́зкі, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты граззю. Дарога была гразкая, уся ў калдобінах, і матацыкл то рэзка падкідвала ўгору, то шпурляла ў бакі. Краўчанка.

2. Багністы, топкі, вязкі. — Асцярожней, там глыбока і дно гразкае, — крыкнуў Паходня. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крупне́е сравнит. ст.

1. нареч. буйне́й; мацне́й; больш рэ́зка, вастрэ́й; см. кру́пно;

2. прил. буйне́йшы; выда́тнейшы; бо́льшы; больш зна́чны; мацне́йшы; вастрэ́йшы; см. кру́пный​ 1—4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

shortly [ˈʃɔ:tli] adv.

1. ху́тка, ско́ра;

shortly before his departure незадо́ўга да яго́ ад’е́зду

2. рэ́зка, абры́віста, гру́ба;

He answered rather shortly. Ён адказаў грубавата.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Марскану́ць ’рэзка адштурхнуць, піхнуць, шпурнуць, адкінуць’, ’ударыць, выцяць, хлыснуць, стукнуць нагою’, ’сцебануць’ (ТСБМ; карэліц., Нар. сл., Янк. Мат.; шчуч., Сцяшк. Сл.; клец., Жыв. сл.), ’кінуць, пабароць’ (Сцяц.), марска́ць ’хутка кідаць нешта дробнае’ (Шат.), марськану́ць ’уцячы наспадзявана для другога’, ’хутка з’ехаць’ (Бір. Дзярж.; бабр., КЭС); марсану́ць ’хутка ўцячы’ (Шат.), марскну́ць ’мільгануць’ (Яруш.), намарска́цца ’напрацавацца, затраціць многа сілы’ (Янк. 1), марса́ць ’часта махаць галавой (пра жывёлу)’ (Крыў., Са сл. Дзіс.). Укр. морсну́ти < морскати ’сцябаць, біць’, мо́рскатися ’бадзяцца’. Паўд.-рус. морсну́ть ’ударыць, сцебануць’, ст.-рус. мърсъкъ ’біч’, польск. merskać, myrsnąć ’сцябаць’, в.-луж. morskać, morsknyć ’сцебануць бічом’, чэш. mrskati ’сцябаць’, ’махаць, біць’, mrskati se ’біцца, кідацца (у трызненні)’, ’плюхацца’, mrsknouti ’сцебануць’, ’жбурнуць, рэзка адкінуць’, mrsknouti se ’расцягнуцца (рэзка ўпаўшы на зямлю)’, ’раптоўна паварочвацца’, славац. mrštiť ’кінуць, жбурнуць’, mrskať ’мільгаць, біць бічом’. Дакладным адпаведнікам іх Махэк₂ (380) лічыць літ. šmìrkšterė́ti ’сцябаць бічом’. Прасл. mъrskati ’хутка рухацца’, якое Махэк₂ (380) і Махэк (SR, 10, 74) выводзіць з mьrskati. Апошняе Меркулава (Этимология–74, 60–61) разглядае як утварэнне з інтэнсіўным суфіксам ‑sk‑ ад прасл. merti ’біць’ (гл. Петлева, Этимология–72, 87, а таксама Куркіна, ОЛА–1972, 219–222).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полімарфі́зм, ‑у, м.

Спец.

1. У біялогіі — наяўнасць сярод асобін аднаго і таго ж віду (жывёлы або раслін) форм, якія рэзка адрозніваюцца паміж сабой.

2. У хіміі — здольнасць аднаго і таго ж рэчыва крышталізавацца ў розных формах.

[Ад грэч. poly — многа і morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раздо́ргнуць ’разарваць’ (Нас.), раздо́рганы ’разарваны на часткі’ (Нас.). Да до́ргнуць ’рэзка таргануць’ (Юрч.), параўн. рус. смал. дарга́ць ’рваць, раздзіраць’, калуж. до́ргать ’тузаць’, чэш. дыял. drhat ’скубаць пёры’, серб. дрга́стити ’моцна часаць, раздзіраць’, што ўзводзяць да прасл. *dьrgati (ЭССЯ, 5, 221), роднаснага *dьrati (гл. драць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

explode [ɪkˈspləʊd] v.

1. узрыва́ць; узрыва́цца; выбуха́ць (таксама перан.);

explode into laughter разрагата́цца;

explode with rage ве́льмі раззлава́цца;

Experts exploded the rocket. Эксперты ўзарвалі ракету.

2. разбура́ць, падрыва́ць (таксама перан.); абвярга́ць;

explode a myth/a theory разбуры́ць міф, абве́ргнуць тэо́рыю

3. рэ́зка павялі́чвацца;

The po pulation is expected to explode. Разлічваюць, што насельніцтва рэзка павялічыцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slash​2 [slæʃ] v.

1. паласава́ць, сячы́ (шабляю);

slash at smth. (with smth.) лупцава́ць, хваста́ць што-н. (чым-н.);

slash one’s way through/past smth. праклада́ць сабе́ шлях, паласу́ючы ша́бляю напра́ва і нале́ва

2. зніжа́ць (цэны); рэ́зка скарача́ць;

slash the text of a speech мо́цна скарача́ць тэкст прамо́вы

3. рабі́ць разрэ́зы (у адзенні)

4. рэ́зка крытыкава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

héftig

1.

a

1) мо́цны

2) рэ́зкі, пары́вісты

3) запа́льчывы

2.

adv

1) мо́цна

2) рэ́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

перавярну́цца, -вярну́ся, -ве́рнешся, -ве́рнецца; -вярніся; зак.

1. Павярнуцца з аднаго боку на другі, павярнуцца процілеглым бокам.

Лодка перавярнулася (перакулілася).

2. Прайсці, перабыць.

Колькі тут народу перавярнулася!

3. у каго-што, перан. Ператварыцца ў каго-, што-н.; прыняць іншы выгляд.

Былі рублі, ды перавярнуліся ў вераб’і (прымаўка). Хлопчык перавярнуўся ў казляня (у казцы).

4. перан. Рэзка змяніцца, перамяніцца.

У яго жыцці ўсё перавярнулася.

|| незак. пераваро́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)