малоси́льный

1. (слабый) няду́жы, сла́бы;

малоси́льная ло́шадь сла́бы конь;

2. (небольшой мощности) маласі́льны;

малоси́льный дви́гатель маласі́льны рухаві́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гурча́ць, ‑чыць; незак.

Ствараць раўнамерныя, прыглушаным гукі (пра шум матораў, вады і пад.). Рухавік гурчыць роўна, аднатонна і яшчэ больш наганяе сум. Кулакоўскі. Песня звонка гучыць, І гурчаць цягачы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паравы́ в разн. знач. парово́й;

~во́е ацяпле́нне — парово́е отопле́ние;

п. рухаві́к — парово́й дви́гатель;

~ва́я катле́та — парова́я котле́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

motor, ~u

м.

1. матор; рухавік;

motor spalinowy — рухавік унутранага згарання;

2. разм. матацыкл;

być ~em czego — быць рухавіком у якой справе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

згара́нне н Verbrénnung f -, Verbrénnen n -s;

рухаві́к уну́транага згара́ння тэх Verbrénnungsmotor m -s, -toren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

blowtorch

[ˈbloʊtɔrtʃ]

n.

1) пая́льная ля́мпа

2) Sl.

а) рэакты́ўны самалёт

б) рэакты́ўны рухаві́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нефтяно́й на́фтавы;

нефтяно́й фонта́н на́фтавы фанта́н;

нефтяно́й исто́чник на́фтавая крыні́ца;

нефтяна́я промы́шленность на́фтавая прамысло́васць;

нефтяно́й дви́гатель на́фтавы рухаві́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маласі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае невялікую сілу; фізічна слабы. Маласільны конь.

2. Малой магутнасці (у 3 знач.). Маласільны рухавік. □ Паравічок у двух брыгадах слабы, маласільны, яго ледзь хапае для фермаў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раке́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракеты. Ракетная ўстаноўка. Ракетны пісталет. Ракетны сігнал. Ракетны рухавік. Ракетныя войскі.

2. Які дзейнічае па прынцыпу ракеты (у 2 знач.). Ракетная тэхніка. Ракетныя снарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохта́ктны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з трох тактаў; які працягваецца тры такты. Трохтактная паўза.

2. Такі, у якім рабочы працэс адбываецца за тры такты руху поршня (пра рухавік унутранага згарання).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)