акты́ній, ‑ю, м.

Радыеактыўны элемент, серабрыста-белы метал, які здабываецца з уранавай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засы́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць засыпку ў печ руды, вугалю і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурма́, -ы́, ж.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які ўжываецца ў розных сплавах у тэхніцы, у друкарскай справе і пад.

2. Фарба для чарнення валасоў, броваў і пад. (уст.).

|| прым. сурмя́ны, -ая, -ае.

Сурмяныя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́мна, ‑ы; Р мн. ‑мен; ж.

Прамысловая печ для выплаўкі чыгуну з жалезнай руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сульфідаў, змяшчае ў сабе сульфіды. Сульфідныя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уго́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tawny

[ˈtɔni]

adj.

рыжава́та-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАБО́ВАЯ РУДА́,

руда асадкавага і элювіяльнага паходжання з дробных акруглай або бобападобнай формы ўтварэнняў, часта канцэнтрычна-шкарлупінаватай будовы. У выглядзе бабовай руды бываюць жалезныя руды, марганцавыя руды, алюмініевыя руды і інш.

т. 2, с. 183

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ніо́біевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ніобію. // Які мае ў сабе ніобій. Ніобіевыя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінтэгра́тар, ‑а, м.

Машына для драбнення і перамешвання сыпкіх рэчываў (зямлі, солі, руды і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)