Му́каць 1 (дзіц.) ’рыкаць’, ’мычаць’ (
Му́каць 2 ’часаць лён на грэбень’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Му́каць 1 (дзіц.) ’рыкаць’, ’мычаць’ (
Му́каць 2 ’часаць лён на грэбень’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
актыно́н
[ад актын(ій) + (рад)он]
адзін з ізатопаў атамаў радону,
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
крышталёід
(ад крышталь + -оід)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Пінькаць, пінькнуць — перадае гук сініцы (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
твор, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ражо́к¹, -жка́,
1.
2. Тое, што і рог¹ (у 2
3. Назва розных вырабаў, прадметаў у выглядзе рога¹, трубкі з расшыраным канцом.
4. толькі
5. Лапатачка для надзявання абутку.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гіпаксанці́н
(ад гіпа- +
прамежкавы
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
адго́н, ‑у,
1.
2. Малако, з якога сепаратарам аддзелена, адагнана смятанка.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
uboczny
пабочны, ускосны; выпадковы;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
кане́чны, -ая, -ае.
1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе);
2. Тое, што і канцавы.
3. Тое, што і канчатковы (у 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)