integral [ˈɪntɪgrəl] adj.

1. (to) істо́тны, неад’е́мны

2. по́ўны, цэ́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

roly-poly​2 [ˌrəʊliˈpəʊli] adj. infml пу́хлы; по́ўны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вычарпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Усебаковы, поўны, канчатковы. Вычарпальная характарыстыка вобраза. Вычарпальны адказ. Вычарпальнае вызначэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспаваро́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не будзе зменены, канчатковы, цвёрды, поўны рашучасці. Беспаваротнае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абая́льны, ‑ая, ‑ае.

Поўны абаяння; прывабны, чароўны. Абаяльны вобраз. Абаяльная сіла народнай паэзіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкарда́нс, ‑а, м.

Спец. Поўны паказальнік слоў з ілюстрацыямі да пэўнага літаратурнага тэксту.

[Фр. Concordance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kráftstrotzend

a по́ўны эне́ргіі [сіл]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

respéktvoll

a по́ўны пава́гі [паша́ны]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

réuevoll

a по́ўны раска́яння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áhnungsvoll

a по́ўны прадчува́нняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)