недапа́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад недапаліць.

2. у знач. прым. Недастаткова, не поўнасцю абпалены. Недапаленая цэгла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які не поўнасцю высах; вільготны. Рыдлёўка была вельмі цяжкая. Відаць, наліпла зямля, сырая, непрасохлая гліна. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., каго-што.

Закончыць мыццё каго‑, чаго‑н.; памыць, вымыць поўнасцю. Дамыць бялізну. Дамыць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перадубе́ць (пірідубе́ць) ’моцна перакалець’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і дубе́ць, якое да дуб (гл.). Звычайна адубець, прыстаўка пера- перадае значэнне ’цалкам, поўнасцю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

disclaim [dɪsˈkleɪm] v. fml адрака́цца, адмаўля́цца (ад каго-н., чаго-н.);

disclaim all responsibility по́ўнасцю адмаўля́цца ад адка́знасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

well-off [ˌwelˈɒf] adj. забяспе́чаны, замо́жны;

well-off for books по́ўнасцю забяспе́чаны кні́гамі;

He’s well-off. Яму шанцуе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

на́дзелень, прысл.

Абл. Не зусім, не поўнасцю (выспець, дайсці да гатоўнасці). Журавінка падпільнаваў пару. [Жыта] яшчэ надзелень было — паслаў жняярку. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак.

1. Мець страту на чым‑н. ад чаго‑н.

2. што. Поўнасцю растраціць. Пратраціць грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засяліць.

2. у знач. прым. Поўнасцю заняты жыхарамі. Заселены дом. Заселены край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)