перадсмяро́тны, ‑ая, ‑ае.
Які бывае перад смерцю, папярэднічае смерці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадсмяро́тны, ‑ая, ‑ае.
Які бывае перад смерцю, папярэднічае смерці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́рква, ‑ы,
1. Агародная культура сямейства парасонавых з саладкаватым аранжавага колеру караняплодам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паліга́мія, ‑і,
1. Мнагашлюбнасць; мнагамужжа і мнагажонства.
2. У жывёл: спароўванне самца на працягу аднаго сезону з некалькімі самкамі.
3. Існаванне на адной расліне двухполых кветак
[Ад грэч. polý — многа і gámos — шлюб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпіяна́ж, ‑у,
Злачынная дзейнасць шпіёна (шпіёнаў).
[Ням. Spionage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яхт-клу́б, ‑а,
Спартыўная арганізацыя, якая займаецца водным, пераважна парусным спортам.
[Ад англ. jacht-club.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лятэрачка ’драўлянае маленькае колца калаўрота, якое знаходзіцца
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гекза́метр, ‑а,
Шасцістопны дактылічны вершаваны размер з пастаяннай цэзурай, які склаўся ў антычнай паэзіі.
[Грэч. hexámetron ад héx — шэсць і métron — мера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варчако́вы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ікс, ‑а,
1. Назва трэцяй ад канца літары (x) лацінскага алфавіта.
2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каню́к, ‑а,
Тое, што і каня (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)