тлу́сты
1. (содержащий много жира) жи́рный;
т. боршч — жи́рный борщ;
2. (упитанный) жи́рный, ту́чный;
3. (запачканный жиром) са́льный, жи́рный;
~тая пля́ма — жи́рное (са́льное) пятно́;
4. ту́чный;
~тая гле́ба — ту́чная по́чва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
са́льны
1. (які мае дачыненне да сала) fett, féttig, Fett-, -spéckig;
са́льная пля́ма Féttfleck m -(e)s, -e;
2. перан разм (непрыстойны, грубы) salópp, únanständig, zótig, schlüpfrig;
са́льны анекдо́т schlüpfriger [schmútziger] Witz
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Са́дніць ’шчымець, даваць пякучы боль (у выніку ранення, раздражнення скуры, апёку і пад.)’ (ТСБМ), садні́ць ’тс’ (Бяльк.), садне́ць ’тс’ (Мат. Гом.). Рус. садни́ть ’тс’. Дзеяслоў утвораны ад прасл. *sadъno ’пляма, нацертае месца’, якое ад садзіць; гл. Шанскі, ЭИРЯ, 1, 72. Калі ўлічыць лінгвагеаграфію і тое, што садно́ (гл.) не мае гэтага значэння, то можна меркаваць, што дзеяслоў са́дніць — гэта пранікненне з рускай тэрыторыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
распаўзці́ся сов., в разн. знач. расползти́сь;
мура́шкі ~злі́ся па ле́се — муравьи́ расползли́сь по́ лесу;
чарні́льная пля́ма ~зла́ся па папе́ры — черни́льное пятно́ расползло́сь по бума́ге;
паліто́ ~зло́ся па швах — пальто́ расползло́сь по швам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
scar1 [skɑ:] n.
1. шрам, рубе́ц; глыбо́кая дра́піна (на дрэвах, камянях і да т.п.)
2. глыбо́кі след, ра́на;
a scar upon one’s good name пля́ма на рэпута́цыі;
Her years in prison left a scar. Яе гады ў турме пакінулі глыбокі след.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Радзі́мы ’родны, свой (ад нараджэння); спадчынны’ (ТСБМ, Нас.), радзімы ’прыродны, ад роду’ (ТС). Ад радзіць 1 (гл.) па ўзору любімы. Сюды ж радзі́мы знак ’прыроджаная плямка на целе чалавека’ (Шат., Сцяшк.; ашм., Стан.), радзі́мая заме́тка ’тс’ (Сл. ПЗБ), радзі́мка ’тс’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), радзі́мае це́ла ’непашкоджанае месца на целе’ (Ян.), радзі́мы дзень ’дзень нараджэння’ (Мат. Гом.), параўн. рус. роди́мое пятно́, укр. роди́мка, родима пляма ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пунсаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1. Вылучацца сваім пунсовым колерам; быць пунсовым. Калі ў лесе кукуе зязюля, то на палянках пунсавеюць суніцы, а ў полі красуе і наліваецца колас. Няхай. Замест каменя на .. [магіле] стаіць фанерная піраміда з чырвонай зоркай і пунсавее, нібы пляма гарачай чалавечай крыві, невялічкі вянок з апошніх восеньскіх кветак. Сяргейчык. Шчокі Аніны пунсавелі заўсёды макавым цветам. Васілевіч.
2. Рабіцца пунсовым, чырвоным. Праз некалькі хвілін госць пунсавее мацней, як у дарозе на стрэчным ветры. Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Mákel
m -s, -
1) га́ньба, (гане́бная) пля́ма
2) зага́на, хі́ба
an ihm ist kein ~ — ён бездако́рны [беззага́нны]
mit éinem ~ beháftet sein — мець які́-н. недахо́п [зага́ну]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пле́шка 1, плі́шка ’верхняя, расшыраная частка чаго-небудзь, што мае форму ножкі стрыжня’, ’верхні канец караняплода’, ’кацёлка (галава) сланечнікаў ’галоўка цвіка’, ’шапка грыба’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Касп., Сл. ПЗБ, Ян., ТС, Мат. Маг., Бяльк., Юрч. СНЛ, Жыв. сл.). У выніку семантычнага пераносу ’лысіна’ > ’верхняя частка’ з плеш (гл.). Параўн. укр. плі́шка ’драўляны клін’, рус. плешка ’голая вяршыня гары’, ’галоўка цвіка’, ’шырокі канец далата, па якому б’юць малатком’, польск. pleszka ’галоўка цвіка, шрубы’, ’пляма’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
blot
[blɑ:t]
1.
v.t.
1) пля́міць, запля́мваць чарні́лам, садзі́ць кля́ксу
2) прамака́ць, сушы́ць прамака́ткай
3) Figur. пля́міць, га́ньбіць
2.
v.i.
пля́міцца
3.
n.
кля́кса f.; пля́ма f.; хі́ба, га́ньба f.
•
- blot out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)