powołany

кампетэнтны;

powołany poeta — паэт ад прыроды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

барэ́й

(гр. Boreas = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага бога паўночнага ветру)

паэт. парывісты халодны вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ветраве́й, ‑ю, м.

Паэт. Вецер. На ветравеях, нібы воўка, Плывуць хмурынкі так чароўна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́ванька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Нар.-паэт. Ласк. да дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўчы́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Нар.-паэт. Ласк. да дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́лечка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Нар.-паэт. Ласк. да доля (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латы́шскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да латышоў, належыць ім. Латышская мова. Латышскі паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веснацвет (паэт.) ’веснавая пара, калі краскі пачынаюць буйна цвісці’ (КТС, М. Хведаровіч). Новаўтварэнне ад вясна́ (гл.) і цвет (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Веставаць (паэт.) ’паведамляць, абвяшчаць’ (КТС, Н. Чарнушэвіч) — новае ўтварэнне ад ве́стка накшталт ст.-рус. вѣстовати ’тс’ (з XVI ст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́тразь (паэт.) ’парус’ (КТС, У. Дубоўка; БРС). Новаўтварэнне ад ве́цер (гл.) і непрадуктыўнага суфікса ‑азь. Сюды ж прым. ветразевы (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)