кайма́

(цюрк. kajma)

паласа па краі якога-н. прадмета, тканіны, якая адрозніваецца колерам, матэрыялам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кайма́, ‑ы́; мн. ко́ймы (з ліч. 2, 3, 4 каймы́), ко́ймаў; ж.

Разм. Паласа. Ад.. палеткаў паляну аддзяляла толькі вузкая кайма маладога асінніку, што рос на схіле ўзгорка. М. Ткачоў.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Híndernisbahn

f -, -en спарт. (бегава́я) даро́жка з перашко́дамі, паласа́ перашко́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пограни́чный паграні́чны, паме́жны, суме́жны;

пограни́чная полоса́ паграні́чная (паме́жная, суме́жная) паласа́;

пограни́чный пост паграні́чны пост;

пограни́чные войска́ паграні́чныя (паме́жныя) во́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярэ́смык, ‑а, м.

Абл. Вузкая паласа чаго‑н. або праход паміж двума масівамі лесу, балота. А тут, як дзе на воўчай гаці, Як на пярэсмыках якіх, Цябе трывожыць кожны міг. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазаспакае́нне, ‑я, н.

Уяўнае заспакаенне сябе думкай аб тым, што справы ідуць добра. У рабоце нашай экспедыцыі намеціўся нейкі застой, настала паласа інертнасці і самазаспакаення, што вельмі небяспечна ў навуцы. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешанцава́нне н. разм. (dáuerndes) Míssgeschick n -(e)s; Pech n -(e)s;

паласа́ нешанцава́ння Péchsträhne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тайніялі́т

(гр. tainiolite = паласа, стужка)

рэдкі мінерал з групы слюд падкласа слаісных сілікатаў магніевы лепідаліт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пілясі́на (пелясіна) ’паласа (сала)’ (паўн.-усх., КЭС). Да пяле сы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Палоса ’шнур, участак зямлі’ (ТСБМ, Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ). Да паласа́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)