испусти́ть сов. вы́пусціць; даць; (распространить) распаўсю́дзіць; (выделить) вы́лучыць; (о звуке) абазва́цца (чым), даць, пада́ць;
испусти́ть звук абазва́цца гу́кам, даць (пада́ць) гук; однако чаще переводится другими глаголами в соответствии со значением сущ.;
испусти́ть за́пах запа́хнуць;
испусти́ть крик закрыча́ць, кры́кнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Ба́хаць 1, бах! ’бахаць, падаць і г. д.’, рус. ба́хать, ба́хнуть, бах, укр. бах, ба́хати, ба́хкати, польск. bachnąć, славац. bach, báchať і г. д. Гукапераймальнага паходжання, параўн. баба́х, бух. Гл. Шанскі, 1, Б, 59.
Ба́хаць 2 (дзіцячая лексіка) ’спаць’ (Бяльк., Янк. III), бах ’тс’ (Янк. III: Хадзі́, до́чачка, у люлю бах; хадзі́, до́нька, ба́хаць, ляж бах). Звязана з ба́хаць 1 (гл.). Першапачатковае значэнне: ’падаць (бахаць) у ложак, калыску’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
звальне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальняць — звольніць і звальняцца — звольніцца; пастаяннае або часовае вызваленне ад працы, службы і пад. Падаць заяву аб звальненні. □ Быў выхадны дзень, салдатам далі звальненне. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прызаўны́ць ’засмуціцца’ (Бяльк.), прізаўны́ць ’засумаваць’ (Юрч. СНС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад зафіксаванага там жа уныва́ць ’падаць духам’. Стварае адзіны мікраарэал са смал. призауны́ть ’зрабіцца маркотным, засумаваць, прыціхнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
úmfallen
* vi (s) па́даць, упа́сці, (з)валі́цца; пераку́львацца, абаро́чвацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verzágen
vi сумава́ць, журы́цца; тра́ціць надзе́ю, адча́йвацца, па́даць ду́хам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dośrodkować
зак. спарт. падаць мяч у цэнтр поля (пляцоўкі)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
валя́цца
1. разм (ляжаць хаатычна) umhérliegen* vi;
2. (падаць, абарочвацца) úmfallen* vi (s), úmstürzen vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прашэ́нне н канц Gesúch n -(e)s, -e, Bíttschrift f -, -n;
пада́ць прашэ́нне ein Gesúch éinreichen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Капаце́ць 1 ’часта падаць, ’падаць буйнымі кроплямі’. Укр. капоті́ти ’тс’. Бел.-укр. ізалекса. Утворана ад назоўніка *kapъtъ) ’капля’, ’паданне кропель’ (параўн. ст.-чэш. kapet, суч. чэш. kapet ’кропля’, укр. капти́ти ’капаць’), як тупацець < тупат, шаркацець < шоргат і інш., да ка́паць (гл.).
Капаце́ць 2 ’куродыміць’ (Касп.) прымыкае да рус. арэалу пашырэння гэтай лексемы: копотеть, копотить ’дымець’, ’пыліць’ < прасл. kopъtěti/kopъtiti < kopъtъ/kopъtь ’сажа’ < і.-е. *ku̯ep‑/*ku̯op‑/ku̯əp‑ (Трубачоў, Эт. сл., 11, 29–30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)