Му́ркаць, му́ркнуты, мурну́ць, муркота́ць ’ціха вурчаць, утвараючы гукі «мур-мур» (пра ката)’, ’мармытаць, бурчаць, гаварыць сабе пад нос’ (ТСБМ, Выг. дыс., ТС; З нар. сл., ігн., шальч., Сл. ПЗБ), ’паціху падаваць голас’ (ТС). Укр. му́ркати, му́ркнути, муркота́ти ’тс’. Бел.-укр. ізалекса. Балтызм. Параўн. літ. mur̃kti, murkúoti, murksóti ’мурлыкаць’, ’сядзець прыжмурыўшыся’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 85). Сюды ж пін. му́рка ’мянушка сабакі’ (КЭС). Спрошчана як гукапераймальнае тлумачыць паходжанне Васілеўскі (Прадукт. тыпы, 72, 79). Гэтак жа і аўтары ЕСУМ (4, 538).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
трубі́ць, трублю́, тру́біш, тру́біць; незак.
1. Дзьмучы ў трубу (у 2 знач.), прымушаць яе гучаць.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Гучаць (пра трубу).
Трубяць трубы.
3. што. Гукамі трубы (у 2 знач.) падаваць сігнал да чаго-н.
Т. трывогу.
Т. збор.
4. перан., аб кім-чым. Настойліва распаўсюджваць якія-н. чуткі (разм.).
5. перан., што і без дап. Многа есці (разм.).
Т. хлеб.
|| зак. пратрубі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць (да 1—4 знач.), раструбі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць (да 4 знач.) і струбі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць (да 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
áuftragen
* vt
1) даруча́ць
2) падава́ць на стол
3) нано́сіць
4) зно́шваць
◊ dick ~ — перабо́льшваць, згушча́ць фа́рбы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lodge2 [lɒdʒ] v.
1. (at, with) пражыва́ць, арандава́ць пако́й
2. (in) засе́сці, захра́снуць;
A bone was lodged in her throat. Костачка засела ў яе ў горле.
3. размяшча́ць (каго-н.)
4. здава́ць на захо́ўванне
5. : lodge a complaint падава́ць ска́ргу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
podstawiać
незак.
1. падстаўляць;
podstawiać wagony — падаваць вагоны;
2. замяняць;
podstawiać A za B — замяняць А на Б
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падава́цца несов.
1. в разн. знач. подава́ться; (подвигаться, уклоняться немного в сторону; вперёд, назад — ещё) принима́ть;
2. перен. (заметно ухудшаться, ослабевать, стареть) сдава́ть;
1, 2 см. пада́цца 1, 2;
3. страд. подава́ться; см. падава́ць I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
éingeben
* vt
1) дава́ць (лякарства)
2) перан. наво́дзіць (на думку)
3) падава́ць (заяву)
4) камп. уво́дзіць да́ныя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
apply [əˈplaɪ] v.
1. звярта́цца з про́сьбай (звыч. пісьмовай); падава́ць зая́ву
2. прымяня́ць, ужыва́ць, выкарысто́ўваць
3. зма́зваць (крэмам, маззю і да т.п.)
4. даты́чыць, ты́чыцца;
What I am saying applies only to some of you. Тое, што я кажу, тычыцца толькі некаторых з вас.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sue
[su:]
v.t. sued, suing
1) падава́ць у суд на каго́, пачына́ць судо́вую спра́ву су́праць каго́
2) прасі́ць
Messengers came suing for peace — Пасланцы́ прыйшлі́ прасі́ць мі́ру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beschréiten
* vt ступа́ць, наступа́ць (на што-н.)
éinen Weg ~ — перан. ступі́ць на шлях
den Réchtsweg ~ — падава́ць [звярта́цца] у суд
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)