смуро́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць смуроднага. Смуроднасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Хапаць паветра раскрытым ротам; цяжка дыхаць.

Хворы ледзь хаўкае.

2. Пазяхаць.

|| аднакр. ха́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ха́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ю́шка¹, -і, ДМ ю́шцы, мн. -і, -шак, ж.

Металічны кружок або чатырохвугольная пласціна, якімі закладаюць адтуліну ў коміне, каб не выходзіла цёплае паветра.

|| прым. ю́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

smrodzić

незак. разм. смуродзіць; псаваць паветра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Во́здух ’паветра’ (Бяльк.). Запазычанне з рус. воз́дух ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

powietrze

н. паветра;

ciekłe powietrze фіз. вадкае паветра;

sprężone powietrze фіз. сціснутае паветра;

w ~u — у паветры;

na (wolnym) ~u — на (вольным, адкрытым) паветры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гігро́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэнне вільготнасці паветра.

[Ад грэч. hygrós — вільготны і metréō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загазава́насць, ‑і, ж.

Насычанасць шкодным газам. Загазаванасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветраахаладжа́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ахаладжэння паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветраачышча́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ачысткі паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)