адшліфава́цца, ‑фуецца; зак.
Пад уздзеяннем чаго‑н. набыць гладкую паверхню. [Віктар:] — Па дарозе.. [камяні] або перацерліся ў пясок, або адшліфаваліся ў круглыя галачкі. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсталява́ць
(польск. obstalować, ад ням. bestellen)
1) забяспечыць патрэбнымі інструментамі, прыладамі, механізмамі;
2) набыць абстаноўку, мэбляваць;
3) прыстасаваць для чаго-н., пад што-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ідыёма
(гр. idioma = своеасаблівы выраз)
устойлівы моўны выраз, значэнне якога не супадае са значэннямі асобных слоў, што яго складаюць (напр. сабаку з’есці — - набыць вопыт).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
нажы́ць, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; ‑жывём, ‑жывяце; зак.
1. што і чаго. Набыць паступова, назапасіць. — Якая там гаспадарка, — махнуў рукою Тарэнта. — Мусіць, ніколі ўжо яе не нажыву. Галавач. — Мілы браце! У чужой хаце Не нажыць табе багацця. Колас. // Набыць, купіць што‑н. Надзейны я нажыў карэц, Заўсёды п’ю ім квас. Непачаловіч.
2. каго-што і каго-чаго. Атрымаць, набыць (звычайна што‑н. непрыемнае, непажаданае). Нажыць гора. Нажыць сораму. Нажыць ворага. □ Мы ў зямлянках Чэрствы хлеб жавалі, Рэўматызмы Дружна нажывалі. Панчанка.
3. Разм. Пражыць нейкі час (звычайна нядоўгі). У гасцях доўга не нажывеш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прывы́кнуць, прывыка́ць ’набыць прывычку; прывучыцца; асвоіцца’ (Бяльк., ТСБМ). Працягвае ст.-бел. привыкнути, привыкати, якое ад выкнути, гл. вы́кнуць (< прасл. *vyknǫti); сюды ж прывы́чка ’схільнасць, манера паводзін, звычай’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́старацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., што.
Разм. Здабыць, набыць што‑н. стараннымі намаганнямі. Выстарацца пуцёўку на курорт. Як ні стараліся, нічога не выстараліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Уст. Атрымаць (атрымліваў) па абанеменце; набыць (набываць) права карыстання чым‑н. на пэўны тэрмін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагандлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., чаго.
1. Набыць гандлем у нейкай колькасці. Нагандляваць кучу грошай.
2. Разм. Прадаць чаго‑н. на нейкую суму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накра́сці, ‑краду, ‑крадзеш, ‑крадзе; зак., чаго.
Набыць крадзяжом нейкую (звычайна вялікую) колькасць чаго‑н. [Сузон] накраў у лесе жэрдак і трохі падправіў гумно. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.
Разм.
1. Набыць спецыфічны пах ад пастаяннага ўздзеяння тытунёвага дыму.
2. Зрасходаваць усё курыва і сродкі на курыва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)