Кля́штар ’каталіцкі манастыр’. З польск. klasztor, якое з ням. Kloster (Шат., Нас., Гарэц., Яруш.), ’касцёл пры манастыры’ (Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даца́н

(манг. dacan)

ламаісцкі храм, манастыр (гл. ламаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кляштар, гл. Манастыр

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

abbey

[ˈæbi]

v.t.

аба́цтва n., манасты́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cloister

[ˈklɔɪstər]

1.

n.

1) манасты́р -а́ m.

2) манасты́рскае жыцьцё

3) кры́тая арка́да

2.

v.

замкну́цца ў манасты́р або́ ў адасо́бленае ме́сца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вардзія (манастыр) 4/41

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

monastery

[ˈmɑ:nəsteri]

n., pl. -teries

манасты́р -а́, кля́штар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

priory

[ˈpraɪəri]

n., pl. -ries

кля́штар -а, манасты́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ла́ўра

(гр. laura)

буйны мужчынскі праваслаўны манастыр, які падпарадкоўваецца сіноду 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

friary

[ˈfraɪəri]

n., pl. -aries

1) мужчы́нскі манасты́р

2) мана́хі coll.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)